Esta foto correponde a Dolores e ao seu segundo marido. Ese era o seu nome, pero non di nada do seu pasado, quen foi e as lendas que se crearon ao seu redor. Tiña varios irmáns. Sendo nena, súa nai aplicoulle un producto a ela e a un de seus irmáns para aliviar un picor que tiñan nos ollos, o que causou a cegueira dos dous.
Na súa historia, mezclanse a realidade coa lenda. Ata aquí historia, agora comezan as lendas. Falan marabillas da capacidade que tiña esta muller de leva-la casa cunha limpeza e un orden fóra do común. Como é habitual nas persoas invidentes tiña un sentido especial da orientación e un alto coñecemento dos camiños o que lle permitía dende xoven desenvolverse con soltura polo seu entorno.
Do seu segundo marido dise que tiña un cangro no rostro que foi acabando coa súa vida., contan tamén, que polas noites poñía un pouco de toucín na faz para que o cáncer o comera en vez de comerlle a pel pero foi inútil, morrendo finalmente polos anos 50.
Tamén desfacía maldicións, así o contan no lugar de Pena en Baralla, onde foi quen de facer que se venderan uns cochos sen problemas na feira. Ademis foi unha improvisadora de mérito, para todo tipo de situacions, e romerías.
Morreu en Lugo no 1971, aos 97 anos, no barrio de Albeiros.