Archive for the ‘Verbas Falangueiras’ Category

“todos somos iguais …excepto o Rei… e algún máis” (PorUnDeTordea)


2011
11.16

Leva o xabarín comido e destrozado no ano 7,5 millóns de euros (elcorreogallego.es, 19.08.2011).

Cartos que só Coche oficial feijoorecolle o dano nas colleitas agrarias. A enorme cifra que parece das que dan ultimamente no telexornal cando serefiren o que roubou un empresario ou político ou o que debe ou non un país, aínda se queda curta si pensamos que aestimación só tivo en conta os danos denunciados, xa que a realidade e que por medo, por desilusión ou por resignación, moitos danos non se dan a coñecer.

A todo isto s ille sumamos os danos que provoca en accidentes de tráfico a cifra, o meu parecer sería o triple da que citan. ¿E quen paga eses danos?

Pois a sociedade penso de que non é consciente de que esos danos non os paga ninguén. Sobretodo a sociedade urbana, ou polo menos ate que van pola estrada e baten cun ou un cento dos 40.000 exemplares que saben debullar o millo axeno.

É nese momento no que “ a quen chamas” para que che paguen. Xa en primeiro lugar non te preocupes si o becho non quedou morto, que como conseguira escapar “puido ser calquer outra cousa señoriña”. Despois a ver de quen se faría cargo, si o tecor, si o dono da estrada, que nunca se sabe quen é.

Pero claro sempre podes ser algún privilexiado da sociedade, e que cho paguemos todos, como lle ocorrerá a Alberto Núñez Feijóo, o cal incluso fixo unhas declaracións Millodo accidente,destacando a problemática do asunto en Galicia “si no llegamos a llevar un coche grande, hubiéramos tenido un problema peor”.

Bueno igual me apresurei demasiado ó escribir a anterior frase el nin conta se da do problema. O que deixou claro é que ten un coche grande (secadra tan grande coma o Audi do seu predecesor) e tamén admitiu que con coches pequenos o atropelo pode ser fatal. Si oh!! Coches pequenos dos que ten a maioría da xente, e que por suposto teñen que pagar eles o amaño, e no mellor dos casos se non pasa nada peor.

A vida dalgún é máis complexa que a doutros, pero nada pasa!! Que todos somos iguais e listo, iso é o que importa.

Ou polo menos o que nos gusta escoitar.

O polder máis grande do mundo (III). (Por UndeTordea)


2011
07.22

Dende a capital desa zona creada (Lelystad) ate a Holanda Setentrional construíse entre o ano 63 e o 75 o dique Houtribdijk, completando así unha ruta fermosa para facer en coche. Este dique separa o lago IJsselmeer en dous, quedando o IJsselmeer o este e o Markermeer u oeste.

Este último tamén estaba previsto daquela convertelo nun polder pero a falta de financiación e o cambio na política hidráulica de Holanda fixeron que esta idea se parara, quedando agora como unha reserva de auga doce para parte das cidades cercanas e zonas de regadío e como seguro fronte a posibles inundacións. De feito as políticas hidráulicas en Holanda polo que entendín están cambiando. A loita fronte o mar continúa. Puiden observar como algún dique se continúa reforzando e non se descartan ampliacións, pero a segunda estratexia pasa por devolverlle parte do terreo comido o mar para evitar así males maiores:

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/1zZvP97_17I" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

Pódese estar encontra ou non desas invasións o mar, pódese tratar como algo antinatural ou como unha obra para defenderse e de enxeñaría, ou como algo non sostible. Pero é curioso como o sostible e o non sostible se mesturan e se contradicen. A propia obra semellou pouco sostible no momento e un drástico cambio nunha paisaxe mariñeira a unha agrícola. Pero nesta nova etapa, todo está tan coidado e mimado que parece natural, de toda a vida, chegando a realmente envexalo . Crearon unha reserva natural nela impresionante, plantaron árbores, fixeron canles… e aínda por riba algún dos térreos agrícolas creados son dedicados a agricultura biolóxica.

Que contrastes de ideas contrariadas. O debate está aí para quen queira sumarse.

O polder máis grande do mundo (II). (Por UndeTordea)


2011
07.21

Digno de ver, con 32 Km de lonxitude pasa unha autovía de alta capacidade póla súa cima, podendo facer unha parada no medio del para recrearse da dimensión da obra. Pódese cruzar dende Frisia ate Holanda setentrional. A dereita mar do norte, a mais altura do agora lago IJsselmeer (á esquerda), máis baixo, e que en pouco tempo se foi transformando nunha lagoa de auga doce polo continuo desembocadura dos ríos e canles nel. Unha vez confinado o mar do interior e para poder comezar a desecalo e sacar a auga sobrante, unha serie de canais foron construídos, o igual que os típicos muíños holandeses que tiveron unha principal función de bombear auga do interior cara o mar por medio dos canles. Ese paso de mar, agora lagoa a térreo fértil, seguíame ofrecendo dúbidas, dando o final con parte dun documental en holandés:

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/Xs01iT8w104" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

Así é como se foi construíndo unha das zonas na que estiven.

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/QmECY4gD3VQ" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

e así foi a colonización da principal cidade da provincia, Almere co asentamento das 200 primeiras familias chegadas dende Amsterdam:

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/LlhfRUhq9mw" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

O polder máis grande do mundo (I). (Por UndeTordea)


2011
07.08

PolderUn polder en neerlandés, ven sendo o térreo gañado o mar e dedicado a fins agrícolas.Termo que tamén podemos aplicar practicamente a calquera desecación para o mesmo fin, realizado sobre marismas, lagoas etc.

Similitude tamén atopada en Galiza, como a lagoa de Antela, secada para os mesmos fins ou a lagoa de Cospeito. O meu ultimo acercamento ate Holanda posibilitoume estar no polder máis grande do mundo, a provincia de Flevolandia. A curiosidade levoume a buscar información xa que aspreguntas eran moitas. Como se seca un mar, como este se converte nunha lagoa doce,como se cultiva a terra nun lugar supoño que con salinidade elevada, como se fai para repartir esas terras e territorios.

Inundaciçon holanda 1953Moitas preguntas que a maioría delas , xa o digo agora,non lles atopei resposta directa e clara, pero si algunha liña polaque chego a imaxinar e comprender algunha cousa. Holanda, ou mellor denominado Países Baixos, xa pornatureza están en moitos puntos do seu territorio por baixo do nivel do mar, o que sempre levou os seus habitantes a loitar contra o mar por un espazo colonizado dende tempos remotos. Sexa polo que sexa, eles non renunciaron o seu fogar e viron algunhavantaxe para seguir loitando e facer a súa vida alí máis segura. A un sistema de diques no país despois dunha catástrofe ocorrida no ano 53 no suroeste do pais sumóuselle un dos proxectos máis ambiciosos na hidráulica, dotando o país dunha serie de diques de dimensión e enxeñaría incalculables.

FlevolandPero das grandes obras, para min as máis doadas de visitar e disfrutar son as do centro de Holanda, onde a terra se atopa ca entrada domar do norte. Nese punto se atopa a provincia de Flevolandia, creada entre os anos 40 e 68. A súa capital é Lelystad, cidade fundada fai só un cuarto de século. Esta falta de historia e por outra banda ver unha cidade tan desenrolada levoume a plantear moitísimas cuestións e non parar de asombrarme. Como fixeran eses holandeses paracolonizar tan pronto o território? O Zuider Zee era o mar do sur, parte do mar do norte que se metía como se fose un golfo xigante ou unha ría en terra. Parece que polo ano1886 se debatía en Holanda cerrar ese cacho de mar para dedicalo a fins agrícolas. Oenxeñeiro Cornelis Lely deséñao e impulsao. En 1927 comezan as obras de construción do dique Afsluitdijk rematado no 32.

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/RnjdGwY_Vg4" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

Cando as barbas de teu veciño vexas arder pon as túas a remollo.(Por UndeTordea).


2010
10.19

Neste nova entrada quixen facer unha comparación, moi lonxana de apreciar, pero que me mana na cabeza dia a dia.

gandeiros

Segundo a miña teoria, os problemas que hoxe están a sufrir os mineiros en España, e que parece que se van resolver pero non como eles queren, podem ser levados ó contexto rural, e para concretizar mais, o sector leiteiro em Galícia. Os sucesivos plans do carbón, perseguían duas vias; facer mais competitivo o carbón nacional e promover um emprego alternativo o mesmo tempo.

Reduciuse a man de obra empregada na minería pero o obxetivo se ser competitivo non se alcanzou e por eso a Unión Europea quere pechar as minerías em 2014. Ademais a propia UE aproveítase da sensibilidade actual contra o cambio climático para opoñerse mais á minería española decindo que se emite moito CO2 com este carbón, palabra que por outra banda recollen as eléctricas para non ter que consumir o carbón español.

Problemas mineiros galiciaO problema está aí. Fago a miña comparación, e vexo que para o desenvolvemento de Galícia tamén houbo plans e subvecións. Tamén se reduciu a man de obra no rural, pero o nosso rural, igual que a minería, acúsano de non ser competitivo (vacún de leite).

A UE tamén amenaza com sacar as axudas xá que considera que Galícia xa entrou dentro das zonas desenvolvidas da UE , e mentres as industrias alegan que teñen que pagar pouco o leite de aqui porque en Francia lle lo están regalando, segundo eles porque son moi eficientes producindo.

¿Museo Etnográfico?E como xá teño escoitado, só falta que empezen a poñer um imposto as vacas por ser emisoras de metano (mais contaminante que o CO2).

A miña teoria, espero que non se cumpra, que o nosso sector non desapareza como lles está pasando a outros, para que os de fora poidan invadirnos cós seus produtos. Um artigo bo sobre O leite em España e Galícia foi o que escribiu Francisco Sineiro no xornal El Progreso o 14 de setembro de 2010.

Fmdo. UndeTordea

Calquer tempo pasado foi mellor (porundeTórdea)


2010
03.25

Véndonos no presente a todos nos pasa esto, sobre todo debido á facilidade côa que borramos os malos tragos vividos Tempo(si non foron moi duros, senón apartámolos por un instante).

A min pólo menos si que me pasa e secadra neste momento mais póla melancolía que me abrangue. Véñenme a mente recordos da infancia, ir na busca do mellor “gua” para xogar as canicas cos meus no patio do colexio, as “aventuras” no bus do colexio, un día que fun a Lugo a radio e o profesor coma si se tratase dun guía turístico e nos nunca haber saído da eira da casa levounos polo centro e díxonos o chegar a unha fonte “rapaces, esta fonte bota viño un día o ano”, as tardes de verán no río, os traballos en común cos veciños, como o de empacar e esperando que os maiores tempos de festache mandaran “chama aí do tractor” e o importante que xa te sentías, as horas e horas perdidas dentro do portal do piso “deste editor”, as tardes de “futbolin”, os primeiros paseos na vida nocturna, esa despedida mais que cariñosa nun portal as 8 da mañá, o nerviosismo o presentar un proxecto…

Que tempos aqueles, o certo é que daba algo por abrir unha ventá e ver por un intre aqueles tempos, ate daría aquela cazadora que tanto cariño lle tiña!!!jaja.

Tantos recordos, seguro que agora, si vos parastes a leer esto viranvos lembranzas. Facede o exercicio de pensar un anaco en tempos pasados, e si vos sae compartir esas morriñas facedeo aquí para todos nós.

Sáeme de dentro, aló do fondo. (Por UnDeTordea)


2010
01.25

Lonxe de entrar a valorar si na manifestación do 21 de xaneiro había máis ou menos xente, si afirmo que alí había Eu amo o galegomoita xente moza, e non tan moza, que sin ser radical vive na nosa fala, a fala dos nosos avós. Parece unha afirmación de esperanza pero eu mesmo me valoro a miña percepción e síntome mal o saber que o apoio que recibe a nosa lingua en realidade é pouco. Tamén escapo de valoracións políticas e do que recolle a proposta de tal “decretazo”, simplemente fun apoiar unha lingua que, encima é a miña, que non está a ser apoiada nin respectada como se debe facer con calquera signo de cultura, sexa cal sexa a súa orixe .Non sei de estatísticas nin nada, pero o que si que sei é que está en perigo. Chego a esta conclusión cun raciocinio simple:

Si en outras épocas de intentos de unificar territorios a base de impoñer unha cultura por riba da outra local (reis Galego outra forma de ver o mundocatólicos, séculos escuros) foi a poboación labrega, mariñeira, proletaria a que mantivo a fala, aínda que con mesturas que hoxe padecemos, o máis semellante á orixinal, en quen recae agora esa labor? . Destaca daqueles tempos, que a maioría da poboación era desa boa caste. Hoxe en día, mantense esa caste, so que con moitos menos efectivos (son especies en perigo de extinción) e manteñen a lingua nai, si pero ca redución das poboacións rurais, o éxodo cara a cidades, e non só iso, ese éxodo podía manter a lingua, pero aínda preparados con niveis de formación superior, parece que non queda ben neses niveis falar na lingua na que os criaron. Unha alternativa a esto sería pensar que vale, pasa eso, pero tamén hai “transfugas” doutras linguas a nosa…poucos coñezo, repito, sen datos estatísticos atrévome a dicir que case ninguén, pero claro está, aplaudo o esforzo e o bo gusto daqueles que o fan.

Non entendo a exaltación dalgún grupo negándose en que seus fillos aprendan en galego, nin que as matemáticas se Amo o galegoentenderan peor na nosa lingua!!, ou sairamos máis burros os que a falamos. Non me sinto radical por expresar o que sinto, e dar o apoio o que me parece xusto, é máis, tomo como miña a frase que moitas veces escoitei, “señor perdóaos, pois non saben o que fan”. Exactamente, non saben o que fan aqueles que esquecen as súas raíces e “maman” doutras axenas, non saben o que fan, pois seguramente a calquera deles lles pareza unha barbaridade a destrución (por poñer un exemplo) de “patrimonio da humanidade” nalgún lugar da China, e sen embargo o seu patrimonio deixan arquivar. Con esto non digo que non se deba estudar outras linguas, o que implica outras culturas, non, todo o contrario, pero non a costa da nosa.

Só unha reflexión máis; con este sistema pasará o que estaba a pasar ate de agora: non saberemos a lingua estranxeira, seguiremos cun nivel baixísimo, perderemos a nosa fala e cultura, e expresámonos mal nunha lingua que tomamos como nosa é que falamos como o carallo.

E outra máis, fixarse nos alumnos de Erasmus que caen na nosa terra, valoran eles mais a nosa lingua, intentando aprendela, cousa contraria que si imos nos alá, que nin intentamos aprender algunha das linguas comunicativas.

Así de listos somos.

Pan para hoxe… (Por UndeTordea)


2009
11.12

Outro mundo é posibleUnha  noite, vendo en “informe semanal” un reportaxe sobre voluntarios dinme de conta a cantidade de xentiña que o deixa todo, tódalas suas comodidades para axudar os demais. Eses si son heroes.

Axudan, organizan, traballan con teimosía para que aquel mundo sexa un pouco mellor para os que nel viven. Só por un intre e digo só un intre porque se o fixéramos moito de seguro que estaríamos en depresión emocional, deberíamos pensar na posibilidade de que eso cambiase, si, de que en lugar de ser o norte rico fora o sur e de que en lugar de ser eles os que andan descalzos e famentos fósemos nos. O mellor non está tan lonxe, ou secadra o mereceríamos.

cambio climáticoQue os nosos bosques foses deles, que os nosos ríos os explotaran as súas multinacionais, que nos venderan armas, que o noso goberno se vendera o seu por nada. Unha cousa ai que ter clara, que si nos estamos así de ben, porque a pesar de todo estamos moi ben, é porque eles están mal, e non hai mais voltas que darlle, e o igual que pasa cos días de Navidade, data na que nos acordamos mais deso, ou días nos que sae algo nas noticias, este relato servirá para eso, como moito lelo, e dicir, pois si que é certo, e nada máis , e non se faga nada.

E como o imos facer!!! Si somos uns comodóns…nos que nos agobiamos por nada, por problemas de si saco a carreira, de si merco coche, que si facemos uns panteóns caros de non sei que pedra, a lámpada da casa de non sei cantos euros, pero que puta merda é esa en comparanza co que morre un neno non mundo cada non sei cantos segundos de fame!!!

Pero que puta merda de mundo é naqel no que se gasta máis unha nación en armas que o que custa darlles de comer a todos eles. Pero digo eu, seguramente estea barrenado o pensar esto, e esto pasarame, e seguirei coa miña vida, as presas, “paquí, palá”, conseguir isto, aquelo, e de todo esto nacen os nosos problemas, da abundancia (obesos, depresión, xente histérica, codiza, malhumorados sempre, viciosos, arrogantes, obsesivos, hipócritas, soberbios, Comunicacion no mundoprepotentes…) todo isto, penso, desaparecería no momento no que se equilibrara a balanza. É moi sinxelo de facer, eles co seu mais básico, e nos co nosos tamén máis básico, ah!!!! Pero non!!, como vamos ser tan básicos!!!, eles si deben ser, e máis agora que con “eso” do rollito do cambio climático está ben que sexan así que non contaminen, e así ademais comen a nosa merda… pero que noxo teño de todos nos hoxe!!!.

O mundo ó revés. Por UndeTordea.


2009
10.27

Eso é o que lle parecería a calquera que parase o seu ritmo de vida durante un par de minutos e reparara no que acontece o noso redor.

mundo o revésMultinacionais que poñen en xaque a gobernos, protagonismo esaxerado de relixións, desastres naturais, invasión de zonas únicas, sometemento das poucas tribus illadas que quedan, i é que da a impresión de que o mundo que coñecemos estea dirixido por algo, como unha man negra, que intenta levalo a deriba.

E que se pode esperar dun mundo no que en lugar de crear cousas para cubrir as nosas necesidades, dende sempre se fixo ó revés, creanse cousas, e logo créase  a necesidade para ter que empregalas, ainda que a súa utilización non sexa para nada lóxica nin racional, e secadra de aquí veña o que moitos científicos digan que somos o animal menos racional que existe.

Terase que facer un maior esforzo na integración de compoñentes, na facilidade do seu uso, na mellora da súa

O mundo o revés

fiabilidade e sobre todo na axuda cara á interpretación das necesidades reais. Así por exemplo, a un agricultor de nada lle serve ter moita información se non se emprega, polo tanto o reto futuro será o de xeralizar cada vez máis o emprego de dispositivos que grandes multinacionais crean para satisfacer necesidades posteriores, pero facelo de maneira útil e sinxela e non como unha moda que o único que fai é crear incertidume nos agricultores. Así por exemplo uns investigadores (Lamb et al. 2008) observan que a adopción das tecnoloxías da “agricultura de precisión” é menor do esperado polo feito de que existe unha diferencia entre oque desenvolven os investigadores e o que precisan os agricultores.

E falo dos agricultores por citar un exemplo, pero o consumidor común temos ese mesmo problema, gastamos cada vez mais no que non tería que ser necesario, pero que outra xente nos fai creer que si é.

Lume novo e lume vello – por “UndeTordea”


2009
06.25

Na compaña duns amigos visitei outros amigos que se atopaban no terreo de Hércules, disfrutando da noite de Lume Novo. Moita festa e troula se vivía, e nese momento foi no que cavilei nas lembranzas desa noite nos pobos.

Aquela ansia que tiñamos de celebrar ese día, xuntarnos os raparigos e ir buscar leña o monte nas carretas, coller da nosa propia caseta, ou dunha caseta allea unha cantas estelas, loita para levar aquela cepa enorme de tódolos anos e que nunca a dabas levado, procura de latas vellas de gasolina para tirar o lume e esperar o seu estoupido,..que vivencias esas. E esa noite, facer o lume máis alto posible, que fora máis alto cos do resto do pobo, pois en moitos, coma no meu, facíase por lugares, os do “corral de arriba e os de baixo”. Falo de daquela, cando se vían alumear os lumes doutros pobos “os de Vilaboa xa acenderon o seu”. Atábamos na bicicleta latas e facíamos ruído, moito ruído, saltábamos a fogueira…e logo uns días despois de novo o Lume Vello. Xa creo que en moitos lugares se esquecen dil. Eu vivíao dunha maneira como máis íntima, os da casa un pouco de leña e nada máis.


Hoxe en día, coma ocorre con moitas cousas, está a desaparecer todo. Seica xa poñen trabas para facelo, que ten que facerse un responsable, pedir permiso, ter auga preto…e xa só se aproveita para queimar basura ou restos de rozas. Si o lume se fixo toda a vida e nada pasou. Arde monte por outras causas pero non por facer o Lume novo ou o Lume vello, que culpa teñen as nosas tradicións.