Eso é o que di Jose Ángel Abad, corresponsal en Nueva York de Antena 3, de Javier Veiga e Diego Prendes.
Atopou con Javier e Diego na esquina da rúa 33 con Broadway. “Escoitaronme falar español e acercaronse a preguntarme se sabía dónde estaba un “Wendys” para comer as hamburguesas máis baratas de Nueva York”.
Quedeime vendos e preguntandome: “¿cómo podían sobrevivir aquí dos ciegos que ni conocían la ciudad ni hablaban inglés?, ¿cómo se arreglarían para cruzar estas calles salvajes?, ¿qué les traería a Nueva York? ¿No era aquélla una auténtica odisea?”
Javier, de Santa Eulalia de Bolaño, cerca de Castroverde, provincia de Lugo, e Diego Prendes, como a muitos outros, continua Jose angel, ocurriuselles facer un curso de inglés. En ningún momento se lles pasou pola cabeza que a súa cegueira puidera ser un inconvinte insalvable.
E así foi como lles contou a súa historia. “Pois nada, que viñemos como ven calquera”. “Pero ¿solos?”. “Sí, claro. Igual que hai xente que pode ver sen problema e practica, por exemplo, parapente pois nos….”
Así compartiu visitas un par de días, así como tamén comidas, pero sobre todo falaron de como un cego “ve” Nueva York. Non se perden detalle… afirman acertadamente: “o suelo está vello e sucio”, explicaban, “e a xente camiña moi rápido, ¡e o seu tamaño é grande!”, “hai unha gran variedade de olores nos restaurantes… e qué decir dos idiomas que se oen pola rúa…”
Unhos verdadeiros valientes, sen dúbida. Decidir marchar a esa gran cidade, na que muitos outros nos perderíamos a bo seguro, non é unha aventura calquera.
Ahh, por certo, volveron sans e salvos!!! Para o que aínda non o crea!