Agora que van rematando as festas de verán vaise notando a diminución da carne das despensas. Si si, das despensas. Veñen eses madrileños e os parecidos na fala, que si lacón , xamón, chourizos, año, cabrito…todo papan e de todo gostan…-¡ Oztia que bueno tá esto!.
Vanse achegando por estas datas, e cando veñen non lles pode faltar de nada…veñen e danche unha palmadita na espalda para si poden sacarche as chaves da despensa.
O detalle é que ó chegaren, se lles ensina a ceba do ano que ben, dato de orgullo para calquer casa mantedora, e así eles xa se fan unha idea do que hai. E por suposto, o foráneo é unha raza sempre detallista, traen unha caixa de galletas variadas ou uns hoxaldres. Hoxaldres por xamón, ese si que é o troco do milenio!!!
Pero agora xa se vai dando outra raza de madrileño, o madrileño nacional. Si aquel galego, a maioría, queestá nos redores do pobo (periferia urbana) e sempre vai levando algo… – eh, este ano matamos catorcecochos… si porque agora os pequenos tamén levan algo…
Xa xa, pero cando é de apañar as patacas nin deus aparece. Por esta razón eu sigo pensando que unha boa data para apañar as patacas, facer a vendima ou calquer outro traballo do tempo, tíñase que facer o día da festa.
Adicado con agarimo a toda a xente e seus descendentes, que algún día marcharon da terra, pero séguense lembrando dela. Presumide polo mundo de nós!!