Hoxe é un día triste. Un suceso como o que contan centos de páxinas web e medios de comunicación dun sábado que ademáis de chuvioso foi negro, e que aínda non se acaba de creer. Deixa un oco difícil de cubrir.
Nalgún momento das nosas vidas (antes ou despois) planteamonos e preguntamonos qué será das nosas cousas, as que acumulamos ao largo dunha vida. Quén as recollerá, gardará ou tirará. Quén… pero sobre todo o PORQUÉ desas cousas.
Non ten fácil resposta, é sinteste como unha ferida na que estiveras vertendo sal e limón… Carlos xa non estará aquí pero todos recordaremos unha parte del.
E sobre todo temos que recordar, os accidentes de tráfico non dan unha segunda oportunidade.
[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/e2Ma4BvMUwU" width="425" height="350" wmode="transparent" /]
…………………………………….Un abrazo Carlos……….
Pd.- Non hai palabras.
:`( ahora creo q so nos keda gardar a sua sorrisa como recordo…. e pensar q nos guiará desde ahi arriba……. estará con nos de festa, cando vaiamos conducindo, cando estemos mal.. pq el sempre soubo estar en todas as situacions…. con grandes, pequenos, maiores………. :`(
kedanos o respeto e o silencio e a emocion que todos sentimos…. q di todo o q se pode dicir da persoa que ali iba….. :`(
Descansa en Paz Carliños
Carlos, ti que sempre estabas con todos nós,nunca te olvidaremos e recordaremoste en cada momento, en cada esquina. Facendo as cousas que a ti che gustaban: no pulpo na feria, de comida na nosa casa, no Naseiro, etc incluso cando limpiemos o coche ( ti xa sabes). Queremoste ali donde estés.
Carlos sempre con nos.
No, non hai segunda oportunidade,cando collades o coche ,pensadeo(non mais noticias tristes).Carlos,pensar que irei a Castroverde e non te verei………………………que putada…………………..