Author Archive

A Robin Hood da Banca


2009
11.24

Unha (agora xa) ex banqueira alemana que facía de Robin Hoodpara axudar a clientes pobres (normalmente) foi condenada a 22 meses de prisión (non terá que cumplilos).

A muller, de 62 anos, traballaba como directora dunha sucursal do banco Raiffeisen na cidade de Bornheim.  O modus operandi consisitía en desviar por un corto periodo de tempo o diñeiro de clientes con moitos ingresos e con grandes contas as de aqueles que  no momento o necesitaban urxentemente para garantizar a supervivencia. Máis tarde transfería as sumas prestadas aos propietarios lexítimos.

“A xente viña e suplicaba a miña axuda. Eu deixabame persuadir”, confesou a banqueira durante o xuicio.

Nunca tomou nada para a súas contas. Todo este entramado funcionou perfectamente durante aproximadamente un ano ata que un día en 2003 non se puido soster máis. Alguns clientes foron aumentado as deudas ata limites que fixeron imposible devolver toda a cuantía os seus lexitimos propietarios. Foron uns 1,1 Millons de €  dun total de 7,6 e non puido devolvelos a tempo.

A realidade supera unha vez máis a ficción.

Pero como podía mover esas cantidade de € sen que naide se dera conta?

Arte?


2009
11.20

bailarina-epilepsia-pic

A axencia de promoción das artes do Reino Unido,  Arts Council, ven de pagar uns 15 000 euros a Rita Marcalo, epiléptica desde os 17 anos, para que suspenda momentáneamente a súa medicación e sufra un ataque en escena, en directo e con público e cámaras por diante.

Os organizadores, presentan a actuación  coma un estudio “de los interfaces físicos entre la danza, el movimiento y la epilepsia” e dicen que “ayudan a los pacientes que sufren esta enfermedad”. A posta en escena e a decisión xa están sendo duramente criticadas.

Utilizaranse no espectáculo luces estridentes e luces especialmente diseñadas para alterar o estado da bailarina, ‘la protagonista tendrá que ayunar, se privará de sueño, elevará artificialmente la temperatura corporal y tomará estimulantes de la actividad cerebral, incluidos el alcohol y el tabaco’.

Durante o tempo no que o público espera o ataque de epilepsia serán entretidos por outros bailarines. Unha vez que a bailarina sufra o ataque, sonará unha alarma, as luces subirán de intensidade, a música deixará de sonar e toda a atención estará posta na bailarina para grabar o ataque epiléptico. Ademáis animan a toda a xente a grabalo cos seus móviles e a colgalo nas redes de vídeos por internet.

Desde logo debemos preguntarnos:

– Pode considerarse esta práctica como arte?

– E se unha vez no escenario non sufre tal ataque?

Esta e outras muitas preguntas seguen no aire ante esta escena que está alcanzando cotas insuperables de popularidade en internet.

A sexta contraataca


2009
11.18

O día está decidido e a venganza tamén. Telecinco e Cuatro están temblando por levarse a dúas das presentadoras mito da Sexta: Pilar Rubio e Cristina Urgel. Por certo, Rober(Bodegas) vengouse levando a Pilar a  Telcinco a facer fotocopias…

Según o minidocumental feito com moito  humor polo equipo de SLQH, o que pasou é “unha puñalada” e non pensan quedarse cos brazos cruzados: habrá venganza.

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/kmvbVayjjXw" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

25 anos de Espalladoira


2009
11.09

‘Espalladoira’ cumprirá este próximo 15 de novembro 25 anos de vida. Cun programa amplio de actividades e a recuperación do Festival Folk, no que a quenlla fixo o honor de reabrir despois de 10 anos de ausencia(e ao que correponden as fotos).

A quenlla non defraudou a pesar do frío e da pouco asistencia deste pasado domingo.

Posted by ShoZu

a quenlla 25 aniversario espalladoira


2009
11.08

Posted by ShoZu

Ollo Prodixioso


2009
11.05

Graciñas a Xose Marra por permitir reproducir esta excellente foto tomada no límite dos concellos de Castroverde e Lugo.Imaxen Concello de Castroverde

Atraco ás once.


2009
11.04

Atraco a las tres y mediaNon foi nin atraco as tres do falecido Jose Luis López Vázquez nin atraco as 3 e media, o remake da primeira parte. Pero o ladrón do que falamos hoxe debeu pensar que estaba rodando unha película titulada Atraco as once. Segundo publica hoxe o progreso funcionarios do Concello de Castroverde frustaron un atraco no mesmo concello. Foi descuberto e buliu rapidamente sendo detido na Fonsagrada.

Un argumento moi bo para unha nova entrega de Atraco a las…

Funcionarios municipais de Castroverde frustraron este martes un roubo na casa consistorial. Os feitos producíronse uns minutos logo das once da mañá. Segundo o testemuño dalgúns dos presentes, cando unha das traballadoras do Concello regresaba ao seu despacho tras facer unhas xestións, atopouse no interior a un descoñecido. Esta funcionaria descubriu que o home, de mediana idade, tiña no seu poder a carteira que ela deixara no seu bolso, polo que pediu axuda aos seus compañeiros.

Esto no es un atracoAs mesmas fontes indicaron que, tras ser descuberto, o home deixou a carteira e intentou abandonar as dependencias municipais. Aínda que os funcionarios intentaron reterlle ata a chegada dos axentes da Garda Civil, que foron alertados de inmediato, non puideron evitar que o home saíse do edificio.

No entanto, segundo os mesmos informadores, o sospeitoso foi interceptado máis tarde polo instituto armado no termo municipal da Fonsagrada, onde os axentes procederon a tomarlle declaración, aínda que finalmente o incidente saldouse cunha infración administrativa.

As testemuñas deste roubo frustrado felicitáronse de que o home non usase a forza nin leva ningún obxecto intimidatorio, polo que destacaron que, por fortuna, todo quedou nun “susto”.

A esa hora da mañá atopábanse no interior da casa consistoriar un total de seis funcionarios, tres deles na planta baixa —onde se produciu o suceso— e outros tres no piso superior. O alcalde de Castroverde, Xosé María Arias, chegou pouco despois ata o edificio público e foi informado o suceso polos traballadores locais.

Sin duda a realidade sempre supera a ficción. Aquí temos outro exemplo.

Castroverde, el horizonte de las piedras


2009
11.03

Hoxe quero dar a coñecer un bo articulo sobre o concello de Castroverde no sobre dos blog. Unha rede de blogs que surxiu coa idea de compartir con todos informacions curiosas e históricas, pero ao mesmo tempo útiles a todo aquel que lle guste entrar en Internet co afán de descubrir cousas novas. E con este afán atopei o seguinte:

Castroverde

Adentrarse en Galicia es dejarnos tocar por la magia y el misterio de una tierra envuelta en tesoros y secretos. Aún recuerdo aquella ocasión en la que dejé que el entusiasmo me llevara no lejos de las fuentes del río Eo, en la provincia de Lugo. Una antigua señal, blanca como el profundo mediodía que caía del cielo, delató la presencia de mi nuevo amigo, Castroverde.

Pequeño pueblo, para muchos aldea, que apenas llega a los 500 habitantes. De su horizonte se proyecta elegante una torre medieval, que nos enseña, como maestra de ceremonias, los montes da Vaqueriza y la verde campiña, cosa rara, ¿no?, que rodea el lugar.

Como todo lo que toca Galicia, Castroverde está atravesada por el primitivo camino de peregrinación entre Oviedo y Santiago. Esta es la vieja Tierra de Luaces, donde los Lemos, antigua familia de nobles, ejercían su influencia desde el castillo. De aquel castillo quedan las leyendas, los recuerdos, y la torre del homenaje, del siglo XIV, en donde nos detenemos a oir el ronco sonido de las espadas que se oyen bajo las piedras.

Desde el siglo XVIII, Castroverde celebra ferias dominicales, tanto el primer como el tercer domingo de cada mes. Lo hace con sus tradicionales puestos de piedra, aquí conocidos como pendellos, y bajo el auspicio de la fresca sombra de los robles y castaños.

Si queremos recorrer un poco los alrededores de Castroverde, enseguida llegaremos a Vilabade, donde encontramos la famosa Catedral de Castroverde, llamada así por ser un fino templo gótico, de 1457, edificado para los franciscanos por algún conde de Lemos. Entrar en su interior, y admirar el retablo mayor barroco.

En los alrededores, pequeñas casas nos dan muestra clara de las típicas parroquias de la campiña gallega. Por aquí andan las de Espasande, Cellán do Mosteiro, Pumarega y Uriz. En Cellán podéis ver el precioso Pazo de los Pardo, típica construcción galaica, en donde solían vivir los señores del pueblo.

Dejamos Castroverde tan pronto como nos dio la bienvenida. El silencio verde queda atrás, mientras la vista se pierde y se recrea en el recuerdo de un pasado que, tal vez, hayamos vivido antes en otra vida.

Espero que disfrutarades, e se o vivistes noutra vida, por favor, contadeo!!

sorpresa en castro… de rei


2009
10.28

Sigome sorprendendo cada vez que deteñen a alcaldes e concelleiros, sexa donde sexa, pero este caso toca “cerca”. A operación está baixo secreto de sumario, pero parece que a operación está relacionada coa posible adxudicación castro de rei“irregular”(si entre comllias) de obras subvencionadas por outras administracions. Esta operación saiu a luz por escuitas que fixo a policía xudical con relación a outra investigación. Pero chegado a este punto…as conclusións que se poden sacar…

– que a corrupción salpica a todolos partidos, e especialmente os que máis tempo levan no poder.

O tráfico de influencias, delitos fiscais, blanqueo de diñeiro, etc. non se producen de modo aislado, como aseguran os partidos cada vez que salta un novo escándalo. Son tantos os casos, que deberíamos preguntarnos se a corrupción política é, senon xeralizada, polo menos sí mui extendida. Neste punto os máximos dirixentes dos partidos teñen a súa parte de responsabilidade, ou son tontos para non detectar e eliminar os corruptos nas suas filas ou son cómplices por mirar cara outro lado.

Corrupcion Chama tamén poderosamente a atención a celeridade con que os políticos anuncian reformas de leis e endurecemento de penas cando hai algún escándalo en outros campos (delincuencia xuvenil, por exemplo) pero contrasta a lentitude que mostran cando os que son xuzgados son eles mesmos.

-Por último deberían(mos) reflexionar sobre o descrédito que produce que os políticos se vexan salpicados por problemas deste tipo.

Son políticos, uns máis ca outros, uns mellores, outros peores.

A vida pode ser maravillosa


2009
10.21

Foi a partir de 1996 cando Andrés Montes comenzou a despuntar no mundo da canasta co inicio das retransmisions da Andre´s montes mateNBA para Canal+ xunto ao inseparable Daimiel.  O seu peculiar estilo facía que os partidos cobraran vida. As súas pegadizas frases e inocentes motes a xogadores e entrenadores (que se inventaba sobre a marcha, se Daimiel sorría el repetía mote, senón descartaba) deronlle o seu oco no mundo do baloncesto. Foi en 2001 cando disfrutei as súas especiais narracions no Amadeus, e desde aquela en canto podo vexo os seus videos.

Podía gustar ou non, pero a naide deixaba indiferente. E aínda que non encontrei o vídeo do autor orixinal, si esta parodia dunhas das súa miticas frases: “Bonilla a la vista!” cando un tiro entraba con moita sorte. Os mellores churros están na coruña, vaias a hora que vaias, decía.

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/WlAx8N7YJBo" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

Un ataque o corazón teminou este pasado día 16 coa súa vida, e que a ACB lle impuxo a insignia de ouro. Sen pretendelo  a súa despedida na final do último eurobasket puxo punto e final a súa carreira que sin duda puido ser maravillosa, pero nesta ocasión non puido ser.

Ahí vai o seu primeiro partido:

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/NhN1GsqZ7kE" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

A súa despedida da Sexta:

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/-AplUrUQPuA" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

E os seus mellores momentos:

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/52vVqD6bcBM" width="425" height="350" wmode="transparent" /]