Todolos artigos de: Tino

Informático por casualidad, emprendedor por iniciativa. Cofundador de Cafe Dixital (cafedixital.com). Me gusta el deporte y la naturaleza. Escribo por pasión en bloginterference.com, somosbreogan.org, sdcastroverde.com, taller.masoucos.org, cafedixital.com y otros

Pipas pos Páxaros

 

Cabeza Hueca
Cabeza Hueca

No arterior post, falaba de Café Dixital, un proxecto moi apasionante, donde nos suceden cousas verdadeiramente interesantes, como a que vou a contar.

Nunha ocasión contactou con nos, a quen denominarei de aquí en adiente, ‘chamusquito’.

Chamusquito ten (me imagino que seguirá tendo) unha empresa de diseño gráfico, por chamarlle algo. Non ten clientes, pero ten un local. Non ten ingresos, pero ten persoas traballando con el… todo un empresario de éxito.

Así, Chamusquito, no primero contacto que puiden ter con él, xa me deixou algunhas perlas como:

‘Soy más inteligente que la media’ ‘Voy a crear una gran empresa multinacional’, etc, etc

e algunha lindeza máis da que non quero acordarme. O escuitar esto, veume a mente unha fábula que escoitara en ese tempo e que di así:

¿Qué ruido harías si fueras una carreta?

Caminaba con mi padre cuando él se detuvo en una curva y después de un pequeño silencio me preguntó:
– ¿Además del cantar de los pájaros, escuchas alguna cosa más?
– Agudicé mis oídos y algunos segundos después le respondí:
– Estoy escuchando el ruido de una carreta.

– Eso es -dijo mi padre-.
Es una carreta vacía.
Pregunté a mi padre:
– ¿Cómo sabes que es una carreta vacía, si aún no la vemos?
Entonces mi padre respondió:
– Es muy fácil saber cuándo una carreta está vacía,… por causa del ruido.
Cuanto más vacía la carreta, mayor es el ruido que hace.

Me convertí en adulto y hasta hoy cuando veo a una persona hablando
demasiado, interrumpiendo la conversación de todos, siendo inoportuna o
violenta, presumiendo de lo que tiene, sintiéndose prepotente y haciendo de
menos a la gente, tengo la impresión de oír la voz de mi padre diciendo:
‘Cuanto más vacía la carreta, mayor es el ruido que hace”

La humildad consiste en callar nuestras virtudes y permitirle a los demás
descubrirlas.
Y recuerden que existen personas tan pobres que lo único que tienen es
dinero.
Y nadie está más vacío que aquel que está lleno de egoísmo, de un supuesto
”Mi Mismo”.

Desde logo ‘chamusquito‘, se aceptas o meu consello, o mellor é que peches o chiringuito e lle des pipas os páxaros, sería moito máis útil.

 

Entreaberto

Entreaberto

 

Xa fai uns meses que a fiestra está entreaberta. Non é algo deseado, ou esperado, senón unha pausa.

Unha pausa nos xa oito anos (e un mes) de vida, da Fiestra de Masoucos.

Esta pausa é debida en gran parte a dous proxectos na rede, moi interesantes e que vos recomendo encarecidamente.

 

 

Blog Interference

 

O primeiro é un novo blog, Blog Interference, donde contamos todo o deporte, cun acento especial sobre o aínda semidesconocido aquí, ‘Fútbol Americano’, pero tamén nos ocupamos do máis cercano, como o breogán, o ensino.

Tamén poderedes ver reportaxes, como a de Davil Gil, sobre as finais da NBA, outros deportes e muito máis; sen olvidarnos do mundial de futbol que está xa as portas, e do que daremos bo canto, engadindo artigos especiais con análisis dos planteles e posibilidades dos equipos participantes.

O segundo trátase de Café Dixital, un proxecto conxunto con Moucho Nocturno, do que estamos a poñer as bases para poder medrar. Deseñamos, e mantemos páxinas web. Somos especialistas cos CMS máis coñecidos do mercado, como WordPress, Joomla ou Prestashop. Se queres un producto de calidade na rede, deberías consultarnos. Tamén facemos aplicacións para móviles, SEO, community manager ou calquera outro desenvolvemento na rede. Todo sobre os nosos propios servidores, con xestión total, e multitude de ventaxas máis. ¿Vas deixar pasalas?

Podes ver algúns exemplos do noso traballo pinchando aquí.

Espero que poder escribir máis, para poder volver a abrir completamente a ‘Fiestra de Masoucos o Mundo‘.

 





Feliz Ano Novo Masouquino

Castiñeiros BarrialOs amigos do patrimonio de Castroverde veñen de felicitar as festas con esta imaxe, sacada no Souto do Barrial, na Parroquia de Masoucos.

Unha gran iniciativa, a de dar a coñecer lugar singulares a través de foto e felicitacións coma esta.

O curioso desta instantánea é que non se transmite a través dela e que os tres castiñeiros en primeiro plano son de tres propietarios distintos, Anxel, Varela e Laxego.

Quizáis por unha vez, o atraso secular, foi un salvavidas para estes árboles senlleiros, que representan unha forma de vida, cada día máis alexada da sociedade e de nós mesmos.

Boas Festas!

Castiñeiros Barrial

Perspicaz

2012-10-23 21.29.56

Perspicaz – Dícise dunha persoa aguda,capaz de percatarse con facilidade das  cousas máis difíciles.

Esta é a mellor definición para a persona que planteou o plano que ilustra esta entrada. Distribuidor central, e acceso independiente nunha planta superior amplia.
Sí, non é fácil facer unha parede, sobre todo de pedra, das que se esborrallan polos elementos, ou porque o veciño lle ven mal. É aínda máis dificil facela sen axuda do tan ansiado e cacarexado cemento. Así, ese elemento histórico que fai que os minifundios galegos rindan por debaixo das suas posibilidades… é para outros unha oportunidade de traballo, e facer valer as súas capacidades.

Traigo a colación as paredes porque da igual que sexa de pedra pequena ou cantería de calquera volumen, os nosos homes perspicaces poden con todo dunha maneira casi perfecta.

Este home poderíase chamar José, Luis, Manolo ou Pepe e dos que temos que estar agradecidos, porque cada vez quedan menos que teñan presente as técnicas que se transmiten de xeneración en xeneración, e que aplican día a día creando paredes:
“dúas sobre unha e unha sobre dúas, todas ao cordel, pero sen tocar nel”

Ceferino de Moreira

O pasado día 15 de Agosto de 2012, o diario el Progreso, acercábase a O Pando de Donís (Cervantes) para facer un artículo sobre o aumento de población nos meses estivais, dun lugar que non conta con luz ou auga, e que acolle aos ‘veraneantes‘ . Alí coincidiron con Ceferino de Moreira.

Moreira é deses pueblos curiosos, de montaña, aos pes do Cuiña, reconocido a kilómetros por unha contrucción peculiar. Alí Ceferino era dos escasos habitantes durante todo o ano. Puiden estar con él este mismo fin de semana, aínda que xa coincidimos na súa casa noutras ocasións.

Esta foi especial, xa que nos acolleu de forma excepcional, e descubrimos o que leva dentro. Puidemos observar a súa grande capacidade de traballo, e que a pesar dos anos, seguía levando unha rutina doutra época, algo de admirar.

Este fin de semana un derrame cerebral que non puido superar deixouno no camiño. Algo que te sorprende despois de velo cunha axilidade impropia da súa edad, así como pola súa capacidade para contar todo tipo de historias coas que me embelesou.

 

Desafía Marzo Saúde

Con apenas un mes de preparación, donde o primeiro obxectivo e mui ambicioso era rematar a proba, o desafío Marzo Saúde foi  o meu primeiro duatlón de orientación. Cunha organización de dez, a cargo de Marzo Saúde, as espectativas cumplironse.

Realmente creíao un deporte cun esforzo demasiado grande para o obxetivo a alcanzar, pero a miña motivación de terminar, e sobre todo probar con Pablo como era eso de orientar.

O primeiro sector a pé, pasouse rápido, con un mínimo error na primeira baliza, e un máis grave na baliza do muíño, onde, seguimos a outra parexa que nos lastrou  algo de tempo. Pero sobre todo o peor aquí foi cruzar o río, cunha gran crecida, e evitar perder tempo por volver atrás.

A parte de bici comezou mui ben, aínda que cun problema mecánico, que solventamos con inestimable axuda de jose, que estaba sacando fotos nese punto. O tempo o principio acompañou, pero a medida que subíamos, foi a peor, cunha chuvia intermitente pero intensa, que se acentou na baliza máis alta, donde facía un forte aire, frío…, e con escasas forzas, máis que o orgullo, sabedor despois, de que o resto era unha baixada cara o punto de tránsito.

En ese punto recuperei sensacións, gracias ao aquarius de Pablo, e fixen a parte facil, hasta o  punto de control, e cambio ao terceiro sector.

Mui fácil, este último sector, de apenas 1,5 km, que fixemos rapidamente, para acabar desfeito, pero satisfeito por esta primeira carreira de orientación Desafío Marzo Saúde.

Tamén contento pola calsificación final, no posto 15, a pesar do escaso tempo que puiden entrenar.

Enhorabuena a tod@s, sobre todo a Pablo, pola súa compresión, xa que se clasificaría máis arriba, a Marzo Saúde pola exceltene organización e trato, así como a todos os participantes, especialmente os de castroverde, que mantuvemos o pabellón mui alto.

Aquí vos deixo unha foto nun momento da proba