As empresas privadas debería reflexionar sobre o tipo de cursos que necesitan os seus profesionais. Ademais de saber as súas inquietudes. Bueno, o caso e que teño que facer de forma unilateral por parte da empresa un curso, dentro do programa que eles chaman “consolídate”. A tarea final deste curso di algo como:
Juan comezou a traballar con 23 anos e dende aquela ata agora aforra para comprar un piso. Abriu unha conta vivenda pero os pisos alcanzaron precios tan prohibitivos que despois de 4 anos decidiu recuperar o seu diñiero e traspasalo a un fondo de pensions.
Fai dous anos podría dala entrada para un adosado pero estaba nas aforas e decidiu esperar a ter máis aforros para poder acceder a un piso máis céntrico.
Agora xa non se pode permitir nin o adosado nas aforas. Seguirá vivindo de alquiler……..
Está claro que Juan non podía prever o aumento desorbitado dos precios que se produxo na actualidade, pero:
1. ¿Crees que Juan podría tomar outra decisión máis adecuada?
2. ¿Por qué fracasou a súa primeira intención de compra?
3. Conocendo os datos, ¿crees que podría adoptar outra decisión?
4. ¿Que crees que fallou neste caso durante a toma de decisions de Juan?
5. ¿Cómo podría manifestar unha conducta/actitud proactiva?
Vendo a situación planteome varias dudas, que como non é ético responder nas tareas do curso, contoas aquí. Aparte de que me ven a mente unha entrada anterior de, “Somos convencionais”, tamén me pregunto:
Canto cobraba Juan? Xa era o xefe da empresa, non? Non saía da casa para poder aforrar? Vivía de alquiler e tiña para a entrada dun adosado?
Con 25 anos podía dar a entrada dun adosado nas aforas? En que cidade vivía? Cando empezou a traballar xa fixo un conta vivenda… porque xa quería vivir no centro (eso si é ter as cousas claras, chico).
Apasanionante curso e apasionante caso práctico.
Tags: casos, curso, practico, traballadores
* Comenzou a traballar con 23 e abriu a conta vivenda
*despois de 4 anos (23+4=27) traspasa a fondo d pensions
(¿canto pasa no medio? )
*Fai dous anos podría dala entrada para un adosado
¿?non di canto fai q tiña 23!!!! jaja igual ahora xa ten 40!! :p _¿non?
no q coincido é no de q con 23 e pagando alquiler ou non salia da casa ou tiña un sueldaaaaaaazo acojonate para poder aforrar pa un adosado, fose donde fose, e as ideas claras..
ahora si, non ai nada como as aforas ou as “aldeas” como nos chaman os das grandes cidades!! 😀
e sacando eso……….. o de comprar, sea o q sea; era, e sigue sendo totalmente prohibitivo__ou eso ou eu me equivoquei totaaaaaaaalmente de negocio 🙁
Eu son de letras….
Pasa polo meu blog .Tes un agasallo.
Tódolos proxectos levan asociados un risco, e non hai maior proxecto co da vida día a día. Avaliar os riscos as súas causas e as súas consecuencias é algo difícil de levar a cabo. Existen numerosos métodos de axuda á toma de decisións, pero ningún creo que che di fai esto ou deixa de facer aquelo. Todo depende do risco que queiramos asumir e as nosas pretensións. Seguramente Juan non quixo asumir ese risco antes esperando mellorar a situación e agora ve que a empeorou pero así e todo igual se arrisca agora, quen o sabe.