Agora que van rematando as festas de verán vaise notando a diminución da carne das despensas. Si si, das despensas. Veñen eses madrileños e os parecidos na fala, que si lacón , xamón, chourizos, año, cabrito…todo papan e de todo gostan…-¡ Oztia que bueno tá esto!.
Vanse achegando por estas datas, e cando veñen non lles pode faltar de nada…veñen e danche unha palmadita na espalda para si poden sacarche as chaves da despensa.
O detalle é que ó chegaren, se lles ensina a ceba do ano que ben, dato de orgullo para calquer casa mantedora, e así eles xa se fan unha idea do que hai. E por suposto, o foráneo é unha raza sempre detallista, traen unha caixa de galletas variadas ou uns hoxaldres. Hoxaldres por xamón, ese si que é o troco do milenio!!!
Pero agora xa se vai dando outra raza de madrileño, o madrileño nacional. Si aquel galego, a maioría, queestá nos redores do pobo (periferia urbana) e sempre vai levando algo… – eh, este ano matamos catorcecochos… si porque agora os pequenos tamén levan algo…
Xa xa, pero cando é de apañar as patacas nin deus aparece. Por esta razón eu sigo pensando que unha boa data para apañar as patacas, facer a vendima ou calquer outro traballo do tempo, tíñase que facer o día da festa.
Adicado con agarimo a toda a xente e seus descendentes, que algún día marcharon da terra, pero séguense lembrando dela. Presumide polo mundo de nós!!
Dende o comezo do noso ser, penso, que todos intentamos ser, por unha banda diferentes, destacando nalgo ou por outra parecernos a algo ou alguen para pertencer a un grupo social ou estilo. Quen non dixo algunha vez aquelo de “pois eu cando chegue o momento non vou facer así” aquel día que dixemos que nunca poñeríamos un traxe e o final caes e compralo, coma todos e polo un puto día “torres máis grandes caeron”.
todo o aparentemente importante para nós, chegamos a marxinalo…que non?? Pero si xa o fan os rapaces de 5 anos na escola…
Eros a Gaia Perturbando o Universo.Foi premiado coa 
. Revisión literaria.Outros xa levaran bocios, outros sulfatadoras, e incluso se levou un tanque do leite.
xa se está a traballar para sacar en 2-6 anos polos con 3 patas para incrementar o seu beneficio sendo todos clons dun mesmo, xa se conseguiron becerros que engordan de maneira antinatura, pero viuse que os seus aplomos non daban soportado tal peso, polo que se está a traballar para que lles salgan patas de elefante…
teorías comunistas “e ti Amador que tes 3 vacas pois daríaslle unha a Pepita do Encanto pois esta ten unha e parte das súas ovellas serían tamén túas e as galiñas da túa casa, Joquín, serían de todos…”, e así continuaba.
encamiñándoa cara o camiño de Gracian. A egua saíu o galope e José detrás dela berrando “uoh volve, volve…”. 
as sigue habendo con pseudocomunistas. Outros póñense na tremenda de que o comunismo non chegou a nada, que é algo negativo, un atraso. Que non se enganen pois nos vellos países europeos, a alternancia entre os conservadores e progresistas está á orde do día, uns non o fan mellor que outros, pero postos a respostar, os socialistas, esquerdistas teñen algo que ver co antigo comunismo.
Semella que Galiza foi i é produtora de traballadores, de peóns, de intelectuais, de enxeñeiros, de emprendedores… fora da súa casa. A primeira xeración de xente que marchou do pais considero que puido ser aquela dos pais dos nosos avós, ou incluso a anterior, aqueles que foron para Cuba, o brasil, venezuela, ou méxico, e que voltaron, e na súa volta fixeron obras sociais (ou sen voltar) como escolas que moitas levaban o seu nome e cuias construcións o igual que súas casas eran ben coñecidas aínda quedando algunha mostra da típica construción dos denominados xa “indianos”, con dúas palmeiras á entrada que ben semellan os xardíns dalgún palacete “habanero”. Logo xa a segunda a dos nosos avós… tamén para as “américas” pero moitos deles sen tanta sorte.
A terceira consideroa aqueles coma nosos pais que sendo novos e con ambición se decidiron máis ben por ir cara o centro europeo, predominando Francia, Alemaña, Suiza ou Holanda. Algúns xa se ían quedando polo resto do estado, Barcelona, Bilbao, Madrid. E agora parece que nós está a tocar, aos rapaces/zas, agora nós.
dende sempre se adaptou a todo o que lle veu encima, pero faltoulle sempre un status social, unha identificación propia recoñecida polo resto da sociedade, e que el mesmo so crea. Mirade, un agricultor francés ou un gandeiro alemán non son grandes polo rendementos dos seus campos de trigo ou pola cantidade de graxa que producen as súas vacas, senón porque son admirados polo resto da sociedade, souberon manter a súa posición dentro nela. Son a base e o resto da sociedade os admira por manter as tradicións, as tradicións que retomándonos no tempo algún día tamén foron deles do país no que viven. Son eles os que manteñen a famosa “memoria histórica”. Son eles os que poden dicir que se adican a algo que xa facía seu pai, e este o seu , e así foi no tempo.
O igual que pasou xa fai tempo cos augardenteiros, ca destilería da caña de cada casa, para logo poder sacar un “orujo de Galicia” amparado baixa unha D.O. protexida. Todo era compatible sen facer ese estrago. O igual pasará cos muíños tradicionais. A pena é que xa non queda ningunha persoa nova que siga, pero tampouco ían deixar as grandes industrias da fariña co pretexto de que si é antihixiénico etc… pois anque parecía que non, sacáballe cota de mercado de cara a pequenas panaderías. O mesmo están perseguindo as grandes cooperativas productoras de ovos, que buscan a eliminación da venta de ovo de curral en feiras e prazas para coller un novo mercado que antes lles era imposible de entrar coa aparición de novos etiquetados nos seus produtos. Todo elo nun tempo no que premia a seguridade alimentaria e no que cada vez preocupa máis o que comen os nosos fillos que sexa equilibrado, pois eu digo que moito tiñan que aprender tanto de seguridade alimentaria as grandes industrias, pois fáltalles o que se chama
