Archive for the ‘O Muiñeiro’ Category

Polos dereitos de Internet, di NON


2009
12.04

O goberno está a impulsar a creación dun organismo administrativo dependente do Ministerio de Cultura a través do será posible pechar páxinas web que vulnerasen os dereitos de autor, o que ten toda a pinta do mundo de ser inconstitucional(presuntamente, por se queren pechar tamén este blog), e a todas luces sería un abuso, por antepor os dereitos de autor aos dereitos fundamentais.
Non sei coma se pode comer e entender esto, xa que se un xuíz non é quen de pechar por non ser ilegais, como unha comisión de “expertos” si o fará?.
Aquí vai o manifesto en contra desta medida e  que está composto por 10 puntos:

1.- Os dereitos de autor non poden situarse por riba dos dereitos fundamentais dos cidadáns, como o dereito á privacidade, á seguridade, á presunción de inocencia, á tutela xudicial efectiva e á liberdade de expresión.
2.- A suspensión de dereitos fundamentais é e debe seguir a ser competencia exclusiva do poder xudicial. Nin un peche sen sentenza. Este anteproxecto, en contra do establecido no artigo 20.5 da Constitución, pon nas mans dun órgano non xudicial -un organismo dependente do Ministerio de Cultura-, a potestade de impedir aos cidadáns españois o acceso a calquera páxina web.
3.- A nova lexislación creará inseguridade xurídica en todo o sector tecnolóxico español,prexudicando un dos poucos campos de desenvolvemento e futuro da nosa economía, obstaculizando a creación de empresas, introducindo atrancos á libre competencia e ralentizando a súa proxección internacional.
4.- A nova lexislación proposta ameaza os novos creadores e obstaculiza a creación cultural. Con Internet e os sucesivos avances tecnolóxicos democratizáronse extraordinariamente a creación e a emisión de contidos de todo tipo, que xa non proveñen prevalentemente das industrias culturais tradicionais, senón de multitude de fontes diferentes.
5.- Os autores, como todos os traballadores, teñen dereito a viviren do seu traballo con novas ideas creativas, modelos de negocio e actividades asociadas ás súas creacións. Tentar soster con cambios lexislativos unha industria obsoleta que non sabe adaptarse a este novo contorno non é nin xusto nin realista. Se o seu modelo de negocio se baseaba no control das copias das obras e en Internet non é posíbel sen vulnerar dereitos fundamentais, deberían procurar outro modelo.
6.- Consideramos que as industrias culturais necesitan para sobrevivir alternativas modernas, eficaces, cribles e accesibles e que se adecúen aos novos usos sociais, en lugar de limitacións tan desproporcionadas como ineficaces para o fin que din perseguir.
7.- Internet debe funcionar de forma libre e sen interferencias políticas auspiciadas por sectores que pretenden perpetuar obsoletos modelos de negocio e imposibilitar que o saber humano siga a ser libre.
8.- Esiximos que o Goberno garanta por lei a neutralidade da Rede en España, ante calquera presión que poida producirse, como marco para o desenvolvemento dunha economía sostíbel e realista de cara ao futuro.
9.- Propoñemos unha verdadeira reforma do derecho de propiedade intelectual orientada ao seu fin: devolver á sociedade o coñecemento, promover o dominio público e limitar os abusos das entidades xestoras.
10.- En democracia as leis e as súas modificacións deben aprobarse tras o oportuno debate público e tendo consultado previamente todas as partes implicadas. Non é de recibo que se realicen cambios lexislativos que afectan a dereitos fundamentais nunha lei non orgánica e que versa sobre outra materia.

  • Que che parece esta medida do goberno?
  • Non é xa un abuso o pago do canon?

A Robin Hood da Banca


2009
11.24

Unha (agora xa) ex banqueira alemana que facía de Robin Hoodpara axudar a clientes pobres (normalmente) foi condenada a 22 meses de prisión (non terá que cumplilos).

A muller, de 62 anos, traballaba como directora dunha sucursal do banco Raiffeisen na cidade de Bornheim.  O modus operandi consisitía en desviar por un corto periodo de tempo o diñeiro de clientes con moitos ingresos e con grandes contas as de aqueles que  no momento o necesitaban urxentemente para garantizar a supervivencia. Máis tarde transfería as sumas prestadas aos propietarios lexítimos.

“A xente viña e suplicaba a miña axuda. Eu deixabame persuadir”, confesou a banqueira durante o xuicio.

Nunca tomou nada para a súas contas. Todo este entramado funcionou perfectamente durante aproximadamente un ano ata que un día en 2003 non se puido soster máis. Alguns clientes foron aumentado as deudas ata limites que fixeron imposible devolver toda a cuantía os seus lexitimos propietarios. Foron uns 1,1 Millons de €  dun total de 7,6 e non puido devolvelos a tempo.

A realidade supera unha vez máis a ficción.

Pero como podía mover esas cantidade de € sen que naide se dera conta?

Arte?


2009
11.20

bailarina-epilepsia-pic

A axencia de promoción das artes do Reino Unido,  Arts Council, ven de pagar uns 15 000 euros a Rita Marcalo, epiléptica desde os 17 anos, para que suspenda momentáneamente a súa medicación e sufra un ataque en escena, en directo e con público e cámaras por diante.

Os organizadores, presentan a actuación  coma un estudio “de los interfaces físicos entre la danza, el movimiento y la epilepsia” e dicen que “ayudan a los pacientes que sufren esta enfermedad”. A posta en escena e a decisión xa están sendo duramente criticadas.

Utilizaranse no espectáculo luces estridentes e luces especialmente diseñadas para alterar o estado da bailarina, ‘la protagonista tendrá que ayunar, se privará de sueño, elevará artificialmente la temperatura corporal y tomará estimulantes de la actividad cerebral, incluidos el alcohol y el tabaco’.

Durante o tempo no que o público espera o ataque de epilepsia serán entretidos por outros bailarines. Unha vez que a bailarina sufra o ataque, sonará unha alarma, as luces subirán de intensidade, a música deixará de sonar e toda a atención estará posta na bailarina para grabar o ataque epiléptico. Ademáis animan a toda a xente a grabalo cos seus móviles e a colgalo nas redes de vídeos por internet.

Desde logo debemos preguntarnos:

– Pode considerarse esta práctica como arte?

– E se unha vez no escenario non sufre tal ataque?

Esta e outras muitas preguntas seguen no aire ante esta escena que está alcanzando cotas insuperables de popularidade en internet.

A sexta contraataca


2009
11.18

O día está decidido e a venganza tamén. Telecinco e Cuatro están temblando por levarse a dúas das presentadoras mito da Sexta: Pilar Rubio e Cristina Urgel. Por certo, Rober(Bodegas) vengouse levando a Pilar a  Telcinco a facer fotocopias…

Según o minidocumental feito com moito  humor polo equipo de SLQH, o que pasou é “unha puñalada” e non pensan quedarse cos brazos cruzados: habrá venganza.

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/kmvbVayjjXw" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

sorpresa en castro… de rei


2009
10.28

Sigome sorprendendo cada vez que deteñen a alcaldes e concelleiros, sexa donde sexa, pero este caso toca “cerca”. A operación está baixo secreto de sumario, pero parece que a operación está relacionada coa posible adxudicación castro de rei“irregular”(si entre comllias) de obras subvencionadas por outras administracions. Esta operación saiu a luz por escuitas que fixo a policía xudical con relación a outra investigación. Pero chegado a este punto…as conclusións que se poden sacar…

– que a corrupción salpica a todolos partidos, e especialmente os que máis tempo levan no poder.

O tráfico de influencias, delitos fiscais, blanqueo de diñeiro, etc. non se producen de modo aislado, como aseguran os partidos cada vez que salta un novo escándalo. Son tantos os casos, que deberíamos preguntarnos se a corrupción política é, senon xeralizada, polo menos sí mui extendida. Neste punto os máximos dirixentes dos partidos teñen a súa parte de responsabilidade, ou son tontos para non detectar e eliminar os corruptos nas suas filas ou son cómplices por mirar cara outro lado.

Corrupcion Chama tamén poderosamente a atención a celeridade con que os políticos anuncian reformas de leis e endurecemento de penas cando hai algún escándalo en outros campos (delincuencia xuvenil, por exemplo) pero contrasta a lentitude que mostran cando os que son xuzgados son eles mesmos.

-Por último deberían(mos) reflexionar sobre o descrédito que produce que os políticos se vexan salpicados por problemas deste tipo.

Son políticos, uns máis ca outros, uns mellores, outros peores.

Blog Action Day contra o Cambio climático


2009
10.15

Gracias a Kali, que me recordou o Blog Action Day, é como non a Fiestra de Masoucos únese a este día. O Blog Action Day é un evento anual no que todolos bloguers falan do mesmo problema no mesmo día nos seus blogs co obxetivo de provocar discusión sobre un tema de importancia global como é o Cambio Climático. O medio ambiente postulase como un tema importante na mente de todos, e así o queremos facer saber con este día. Comenta, divulga, únete ou participa.

Un só día, un só tema. Miles de voces contra o cambio climático.

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/httMo9G9q40" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

Non queda outra que Intentalo


2009
10.07

Xa fai unhos días que non estou a actulizar a fiestra. O san froilán, tamén coñecido como San Pailán, e algo de lectura xurídica, etc, etc estanme a roubar todo o tempo. A lectura destas leis débese a que estou a punto de presentarme a unhas oposicions (quén o diría). O certo é que son tempos de paro, xa estamos en máis de 3.500.000 de personas (A  noticia é deste días) .

Con este panorama a xente non invirte, non invirte porque os bancos no dan facilidades. Se a esto lle sumas que  a capacidade emprendedora dos españois está a altura, polo menos polo menos, do betún…

En tódolos lugares hai carteis que din “se vende” ou “se alquila” e moito máis nos baixos comerciais polo que todos buscan(mos) un empleo en empresas públicas que aseguren o futuro. Unhos con bolsas nas universidades, aínda que o traballo sexa ordenar alfabeticamente unhas credencias para un congreso da supervivencia do caracol común, outros nos corpos e forzas de seguridade do estado, e os demáis na administración, nalgunha das múltiples existentes, eso é o de menos.

O certo é que buscar academia está complicado(non fun quen de atopar unha), e chegas a pensar… “se tivera catro pesos montaría unha academia para enseñarlle a xente como estudiar”.  Non parece tan complicado, pero claro despois ven a segunda parte, aínda máis complexa. Moverse nas oscuras alcantarillas de mil administracions públicas que temos. Concellos, comarcas, provincias, deputacions, … mil organismos. Mil exámenes, mil oposicions, mil posibles enchufes, mil rumores, mil excusas. Realmente non andas, estudiar par que?nin estás para historias. Tampouco buscas grandes proxectos. Queres estar tranquilo e sobre todo baixo a seta e o paraguas de papá/mamá Estado.

As prazas son escasas, 10 – 20 plazas, duás para minusválidos, tema a discutir sobre o que non consigo facerme unha oponión clara, sinceramente. Con este rebumbio, súmalle unha manchea de opositores  no marco inconfundible de Silleda, ese gran centro de oposicions que cambiou, cambia e cambiará a vida de muit@s por un empleo sobre todo seguro, que non mellor. Seguro que haberá nervios pero non queda outra que intentalo.

Last survival, último engaño?


2009
09.24

Quen ande despistado, “El Último Superviviente” é un programa no que un ex soldado escoces das SAS, Bear Grills, é soltado a súa sorte  en paraxes absolutamente solitarios (Siberia, Sahara, Pampa, Montañas Rocosas por poñer algunhos exemplos)  con pouco máis que roupa de abrigo. Unha vez alí trata de mostrarnos técnicas de supervivencia e claves para encontrar de novo a civilización (a primeira de todas, non a olvidedes, é  encontrar un rio e baixar seguindo o seu curso).

Actualmente estase a emitirse en “Cuatro”, aínda que a versión orixinal é producida polo canal Discovery Channel. Pero estes últimos días salíu o debate sobre unha suposta farsa no programa . Aquí tedes o vídeo da polémica…

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/3UpSlpvb1is" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

Este vídeo, grabado no volcán Kilahuea, parece que está grabado nunha zona de fácil acceso e así o aseguran varios espectadores que descubriron o lufar ‘real’ e de fácil
acceso.  Pero acaso os vídeo de Grills comendo unha larva xigante, ou ollo dun animal morto, son tamén montaxes da cadena e do protagonista?  Ou é realmente o que queremos ver?

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/pA1Dxf7Uu_c" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/QuB3kr3ckYE" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

Xa temos a fórmula…


2009
09.14

Non me puiden resistir a poñer esta curu¡osa foto sacada dunha pipa que lle collín a un páxaro.

Aquí tedes a resposta a: ¿Cal será o ingredinte secreto da e sorprendente da Coca-Cola?
Como dirían a Mucha e Nucha da Carmucha, que nunca comparece porque é vítima dos imprevistos máis disparatados:

“A Carmucha jústanlle as augas negras porque lle saben a Coca-Cola e a Coca-Cola, como se sabe, ten jas natural. Estourou, soltou un fojete que matou a Toñito da Barrala”.

Made in galicia!

Un paisaje sin dueño


2009
09.10

Visto o éxito da anterior entrada sobre a Venganza do Campo, repetimos temática con outro interesante texto, desta volta de Tana Oshima, que nos recomenda @ comentarista “eu”.

Moita xente está convencida de que esto é unha utopía e chama románticos os que si creen que o campo volverá a ter unha importancia destacada na nosa sociedade, pero vos que creedes?

Tana Oshima | Madrid

Riomao, pueblo abandonado“¿Despoblación? No, ¡vaciamiento¡España está vacía por dentro!”,dice un portavoz del Observatorio Español de la Sostenibilidad al otro lado del teléfono. “Nada nuevo: lleva ocurriendo 50 años”, comenta, a su vez, Julio Pérez Díaz, demógrafo del CSIC.

Cierto: prácticamente todos los madrileños, por ejemplo, tienen un pueblo. Esto quiere decir que sus progenitores o abuelos salieron del campo y ahora vuelven en familia durante las fiestas locales. Algunos se quedan una temporada ahora que hay crisis; otros, atraídos por la vida campestre. Por eso también se habla de una leve ralentización del éxodo rural. “La pérdida de habitantes se ha paralizado ligeramente en estos últimos años”, afirma Jesús Casas, director general de Desarrollo DespoblamientoSostenible en el Medio Rural, del Ministerio de Medio Ambiente y Medio Rural y Marino (MARM). Pero, a vista de pájaro, el paisaje sigue estando hueco.

Ni las dificultades económicas temporales ni las segundas residencias -ni los llamados neo-rurales- devuelven realmente la vida a los pueblos: no son suficientes para crear tejido social. “No suponen un repoblamiento con dinámica propia”, explica el demógrafo. Y si en algo coinciden los expertos es que sigue haciendo falta, al margen de capitalinos que regresan de vacaciones y algunos escasos neo-rurales emprendedores, gente que se dedique a las labores tradicionales del campo. Porque los que quedan ya son ancianos y sus descendientes no pueden o no quieren continuar la tradición.

“La despoblación en España ha llegado a unos límites no admisibles”, vuelve a aseverar el director Malla tradicionalgeneral. Es el caso de Teruel, Soria o Zamora, donde hay verdaderos desiertos humanos. Algunas localidades tienen una densidad de un habitante por kilómetro cuadrado: una única persona en cientos de metros a la redonda. Se trata de promedios, naturalmente, pero son de los más bajos de Europa. La leve recuperación de pobladores rurales en los últimos años no parece estar desviando esta tendencia general, hermana gemela de la litoralización y el crecimiento de las grandes ciudades. “Seguimos yendo hacia una España muy poblada en la periferia y vacía en el interior”, apunta. Las ciudades se hacinan, el campo se vacía. La historia se repite y alimenta desde hace cinco décadas.