Arquivos da etiqueta: Concello de Castroverde

Biorritmos y mala… agua

Así se titula un artículo publicado por Ángel Vaqueiro, no seu apasionante seguimiento do que pasa polo concello, e non ven xa de ahora, aínda que ultimamente está a recoller certos comentarios contrarios na web do progreso. Pero ahí vai o seu biorritmo:

MUY MAL GOBERNADO se siente uno a veces. Supongo que será cuestión del biorritmo: hoy siento que mis gobernantes (esos a los que voto y a los que pago con mis impuestos) se preocupan por mí; ayer, que todo lo contrario. A veces, lo piensas sin ninguna razón en especial; otras, las razones las dan ellos: por ejemplo, el que se pone a hacer una purga a lo bestia en la red de tuberías de la ciudad y te hace replantearte eso de ser uno de los pocos que conoces que bebe agua del grifo en Lugo: si la nicotina aún no me ha matado, ¿lo hará un flóculo de tres al cuarto?

Quizás también es que todavía creo en la bondad del ser humano, aunque vigilar la web de este diario también hace que lo esté reconsiderando. Esa creencia la criticaba mucho mi ex. Durante nuestro divorcio, aprendí que no hay nada más desagradable o despreciable que el listillo que se inmiscuye en broncas ajenas, sobre todo si son peleas de pareja. Me lo ha recordado estos días el PP de Lugo, que no se ha cortado ni un pelo en hacer sus propios comentarios sobre la crisis conyugal del PSOE en Castroverde. Así que no es de extrañar que algún senador socialista saliera ayer intentando hacer sangre con las broncas que hay en el patio (de comadres) madrileño del PP.

Y es que últimamente en este país vale todo; desde el día en que alguien insinuó que un partido promovió el 11-M (y hay cafres que, sentencia tras sentencia, aún no lo descartan), parece que se ha abierto la veda y aquí ya vale de todo. Y eso, la verdad, es otra cosa que me hace sentirme mal gobernado y estar hasta los mismísimos de los partidos que se pasan el día embarcados en el y tú más. En esta situación de crisis, por ejemplo, incluso parece que a más de uno no le importaría que España (también vale Lugo) se hundiera con tal de obtener un rédito electoral. Pero, ya digo, a veces son nuestros (presuntos) gobernantes los que ayudan y, reconozco, a veces también los de mi gremio vivimos de eso.

Volviendo a eso de que ahora vale todo, recuerdo que, en alguno de los anteriores mandatos municipales, algún concejal de la oposición le echaba en cara a Xosé María Arias, alcalde de Castroverde, sus salidas nocturnas y sabatinas por Marina Española. El hombre no tenía pareja entonces, y no hay ley que obligue a regidor alguno a permanecer en la alcaldía por la noche. Estos días, la crisis interna del PSOE también tiene un elemento personal: que el alcalde se comunica poco con sus compañeros de partido y de gobierno.
Ya hemos visto que en el PP han hecho, lógicamente, fiesta con este asunto, porque Castroverde ahora mismo se nos antoja un monte difícil de ascender para los populares. Que esa crisis conyugal haga que el hasta ahora imbatible Arias pierda votos, sumado a la previsible ascensión de Jaime Castiñeira en la ciudad de Lugo, puede ser decisivo en el reparto de diputados provinciales por el partido judicial de la capital, donde está en juego casi medio pazo de San Marcos (once de los veinticinco representantes provinciales).

Lo de Castroverde es, en el fondo, un ejemplo más de cuánto influyen los elementos personales en la política general. No debería ser así, que yo no voto a nadie para que me gobierne según el pie con el que se ha levantado ese día, pero acaba siendo así. Uno confía en que sus dirigentes tengan algo así como ‘sentido de Estado’ y al final lo utilizan como un elemento más para tirárselo a la cabeza al de enfrente. Que lo hagan una vez, pase, pero que sea habitual… Disculpen, igual me ha salido un artículo un poco cargado de más de mala… agua.

O que parece estar claro e que Fernanado leva o apoio

Os socialistas de Castroverde amosaron explicitamente o seu apoio “á actitude e traballo” do secretario local, Fernando Pillado, tanto á fronte do partido como no posto de tenente de alcalde e portavoz do grupo municipal socialista.

Pillado recibiu este respaldo dos seus compañeiros na asamblea que se celebrou o sábado pola noite e que se prolongou ata pasada a unha da madrugada. A reunión estivo moi concorrida e o debate foi intenso, segundo explicou o secretario de organización local, Manuel Marey, quen subliñou que “quedou moi claro que ratificamos a confianza en Fernando Pillado porque consideramos que fai un bo traballo”.

A asemblea do sábado serviu ós socialistas de Castroverde para analizar o conflito iniciado a raíz da destitución de Fernando Pillado como tenente de alcalde, posto que recuperou tras recibir o apoio de catro dos seus compañeiros de grupo e trala mediación do secretario provincial do partido, Ricardo Varela, que propiciou un acordo co alcalde, Xosé María Arias, que devolveu a estabilidade ó grupo municipal.

A reunión foi moi participativa, segundo Marey. “Asistiron tres cuartas partes dos militantes e houbo moitas e moi diversas intervencións”. Tras escoitar as distintas opinións, os socialistas de Castroverde pecharon filas arredor do seu secretario local e acordaron “tirar todos a unha para revalidar a maioría absoluta nas próximas eleccións”, en palabras de Marey.

Opinións
O secretario de organización local dixo que se escoitaron opinións moi diversas. “Somos 43 militantes e temos 43 opinións, pero todos coincidimos en que debemos traballar xuntos”, indicou.

Unha vez analizados os distintos puntos de vista, incluídos os de Fernando Pillado e Xosé María Arias, que tamén falaron, os socialistas de Castroverde chegaron a un “consenso” arredor do acordo que devolveu a estabilidade ó grupo municipal e no respaldo ó tenente de alcalde. Marey explicou que “seguiremos colaborando dende a agrupación coma sempre con Arias e Pillado en todo o que poidamos para facilitar o seu labor á fronte do Concello”.

Así está o último capítulo desta historia que terminará para ben ou para mal, depende desde donde se mire, o día das eleccións municpais.

Castroverde, el horizonte de las piedras

Hoxe quero dar a coñecer un bo articulo sobre o concello de Castroverde no sobre dos blog. Unha rede de blogs que surxiu coa idea de compartir con todos informacions curiosas e históricas, pero ao mesmo tempo útiles a todo aquel que lle guste entrar en Internet co afán de descubrir cousas novas. E con este afán atopei o seguinte:

Castroverde

Adentrarse en Galicia es dejarnos tocar por la magia y el misterio de una tierra envuelta en tesoros y secretos. Aún recuerdo aquella ocasión en la que dejé que el entusiasmo me llevara no lejos de las fuentes del río Eo, en la provincia de Lugo. Una antigua señal, blanca como el profundo mediodía que caía del cielo, delató la presencia de mi nuevo amigo, Castroverde.

Pequeño pueblo, para muchos aldea, que apenas llega a los 500 habitantes. De su horizonte se proyecta elegante una torre medieval, que nos enseña, como maestra de ceremonias, los montes da Vaqueriza y la verde campiña, cosa rara, ¿no?, que rodea el lugar.

Como todo lo que toca Galicia, Castroverde está atravesada por el primitivo camino de peregrinación entre Oviedo y Santiago. Esta es la vieja Tierra de Luaces, donde los Lemos, antigua familia de nobles, ejercían su influencia desde el castillo. De aquel castillo quedan las leyendas, los recuerdos, y la torre del homenaje, del siglo XIV, en donde nos detenemos a oir el ronco sonido de las espadas que se oyen bajo las piedras.

Desde el siglo XVIII, Castroverde celebra ferias dominicales, tanto el primer como el tercer domingo de cada mes. Lo hace con sus tradicionales puestos de piedra, aquí conocidos como pendellos, y bajo el auspicio de la fresca sombra de los robles y castaños.

Si queremos recorrer un poco los alrededores de Castroverde, enseguida llegaremos a Vilabade, donde encontramos la famosa Catedral de Castroverde, llamada así por ser un fino templo gótico, de 1457, edificado para los franciscanos por algún conde de Lemos. Entrar en su interior, y admirar el retablo mayor barroco.

En los alrededores, pequeñas casas nos dan muestra clara de las típicas parroquias de la campiña gallega. Por aquí andan las de Espasande, Cellán do Mosteiro, Pumarega y Uriz. En Cellán podéis ver el precioso Pazo de los Pardo, típica construcción galaica, en donde solían vivir los señores del pueblo.

Dejamos Castroverde tan pronto como nos dio la bienvenida. El silencio verde queda atrás, mientras la vista se pierde y se recrea en el recuerdo de un pasado que, tal vez, hayamos vivido antes en otra vida.

Espero que disfrutarades, e se o vivistes noutra vida, por favor, contadeo!!

Pór En Valor a Torre De Castroverde

Torre en Castroverde

Aquí deixo un interesante texto publicado polos amigos do Patrimonio de castroverde, e concretamente por José Enrique Villarino Valdivielso. Unha reflexión máis sobre as utilidades e posibles usos da Torre.

Así leva moitos anos. Case desde sempre. Por suposto, desde que eu coñezo. Pero, a TORRE de Castroverde non pode -non debe- seguir así. Soa, baleira e inútil. Debe recuperar o papel que un monumento da súa categoría tivo, merece e merecen os que ao redor dela habitan, véndoa día tras día ergueita; reflectido nela o orgullo, a fidalguía, o señorío, gañado con suor, século tras século, gañado tras moito traballo e moitos sacrificios dos habitantes dese fermoso Vallis Viride romano, salpicado de castros onde moito antes habitaban pretéritos señores, desde as bravas terras do Monsciro e o Cuperio até onde as terras contiguas ao Chamoso case se funden co Pai Miño.

Nos tempos que corren para pór algo en valor hai que rescatar os beneficios da virtude. E virtudes para acoller variadas e boas cousas ten a nosa TORRE. Corren tempos desfavorables para todo aquilo que teña que ver cos diñeiros, e máis coas subvencións. Non podemos -non debemos- fialo todo nas axudas das institucións, sexan do Concello, a Xunta ou o Estado, aínda que teña que habelas. A sustentabilidade, hoxe de moda, non é outra cousa que a capacidade das persoas para perpetuar os recursos que os nosos devanceiros nos legaron. A TORRE debe valerse, no que poida, por si mesma e nós axudarlle a conseguilo. Como? Diso imos falar a continuación.

Deixemos aparte litixios sobre dominio, propiedade, usos do chan e demais xuricidades que lle afecten. Resóltas éstas, poñamos que as institucións, e o Concello á cabeza, deciden facer algo para garantir o seu futuro. Que facer? Pois algunha que outra idea se pode pór sobre a mesa para conversar, para falar e para debater, cousa sa onde as haxa. Ocórrenseme tres, que se resumen nunha , o xa devandito: PÓR EN VALOR A TORRE. Pór en valor a Torre é facer que ela, e por si mesma, xere os recursos que axuden a facer viables outras funcións menos comerciais e máis altruístas, xunto coas axudas permanentes que debe recibir das institucións autonómicas e nacionais, xa que as arcas do Concello non deben estar para moitas alegrías. As funcionalidades da TORRE estimo que son tres: A primeira, Vista da torreunha FUNCIONALIDADE COMERCIAL, de lecer e negocio, que provea de recursos a outras funcionalidades menos retribuibles. A segunda, unha FUNCIONALIDADE INSTITUCIONAL, a máis propia e identitaria, a histórica, resume do xenio das xentes da terra. Esta función é facer da TORRE un espazo de memoria e convivencia, aberto, de futuro para a comarca. A terceira FUNCIONALIDADE, FORMATIVA. Xunguir o pasado e o futuro mediante o coñecemento; aprender dos devanceiros para ser capaces de innovar, que non é outra cousa que anticiparse ao que vai vir mediante a capacidade de crear, de facer cousas novas. Todas elas poden e deben convivir nese único espazo de forma harmónica, ordenada e serena. Aquilo que non ten unha función, o que non serve para algo, acaba morrendo.

Por exemplo, o Concello, ou quen corresponda, pode habilitar unha concesión para a explotación dunha ACTIVIDADE COMERCIAL DE RESTAURACIÓN e/ou HOSTALEIRA, mellor ambas, dunha escala adecuada, preferentemente a algunha iniciativa local, mediante o correspondente “cánon”, non afogante, que debe acomodarse en contía e tempo ao Galiteiro, gaiteiro, guerreirodesenvolvemento e éxito paulatino da iniciativa. O importe debería aplicarse integramente no financiamento parcial das outras dúas funcionalidades. En segundo lugar, a Deputación debería financiar parcialmente tamén o acondicionamento duns espazos destinados a TALLER E MUSEO ETNOGRÁFICO e DE INTERPRETACIÓN do alto CAMIÑO PRIMITIVO e dos recursos turísticos da bisbarra, para que non só sexa un espazo morto, senón que o taller lle de vixencia e actualidade ás investigacións sobre o pasado, nun marco de recursos para poder desenvolver conferencias, congresos, etc sobre a comarca e o CAMIÑO PRIMITIVO e non só sobre a comarca. O CAMIÑO debe ser un eixo esencial nesta estratexia de dar contido á TORRE e a bisbarra, sen esquecer o papel primordial de ser tamén un lugar de encontro das xentes. A terceira funcionalidade podería concretarse, en estreita conexión coa anterior, nunha ESCOLA-TALLER, financiada con recursos da Xunta e a Deputación, onde raparigos e raparigas da zona aprendan oficios e saberes xa case perdidos e cuxos coñecementos se apliquen á restauración do patrimonio local, á vez que participen na súa restauración e comercialicen empresarialmente, a particulares e terceiros, os traballos en que se plasman estes saberes. Aquí xoga un importante papel de asesoramento e xestión a URG (Universidade Rural Galega).

A pouco que boten a andar estas tres iniciativas, unha tras da outra para non coller unha enchenta, cos investimentos previos de restauración e acondicionamento a cargo dos organismos citados implicados e a axuda das institucións onde non cheguen as actividades comerciais, e de todos nós, poderemos chegar a ver unha TORRE rexuvenecida, útil e refulxente. Espello de Castroverde no que nos miremos todos, orgullosos de que, garantida a súa permanencia, vai seguir sendo parte do noso almario onde habita a memoria non só da nosa paisaxe vivida, senón tamén do interior, do máis persoal e íntimo.

Setembro, 2009

Castroverde en Fotos

Recollo este interesante montaxe de fotos no vídeo “Castroverde en fotos”,  desde o blogue de Jose Pereira Miranda, “Cosas de Pepe”; outro blogue que comezou falando de Castroverde, do seu medio natural, demografía, etc, aínda que moi parecidos os que se poden atopar na web esgalicia.com.

Ademais agrego tamén estoutra composición de fotos, subida o YouTube por Pilladooo.

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/5LkXg3hUJdY" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

Vilalle 22 anos despois…

Tras 22 anos sen que soase a música durante as festas patronais da parroquia de Vilalle, no municipio de Castroverde, este ano volverá haber festexos grazas á decisión de tres mozos do municipio, algún dos cales ten varios menos que os transcorridos desde a última romaría.

rameiro vilalle

Serán uns festexos modestos porque, precisamente, a pouca poboación foi a causa de que non se celebrasen desde fai máis de dúas décadas. Serán este sábado, día 18, e comezarán co disparo de lumes, misa solemne e sesión vermú con orquéstra Verán Azul, que tamén será a encargada de amenizar a verbena.

Segundo sinala Rubén López Eiras, reuniron 4.200 euros e necesitan 4.300. Pero venden rifas para sortear un televisor e o día da festa durante a verbena tamén haberá outro sorteo dun cabrito, polo que esperan que lles sobre diñeiro co fin de volver celebrar as patronais o próximo ano. Son no lugar ao redor de 20 casas habitadas, que achegaron 200 euros cada unha, ademais de 50 do Concello e donativos de varios bares de Castroverde.

Xunto con Rubén, organízanas Pablo e José Antonio , que se comprometeron a facelo no transcurso dunha conversación informal nunha comida comunitaria.

Boa nova para a xente de Vialle, que volve a poder disfrutar da súa festa, na honra a San Pedro, 22 anos despois.

Todo un record de anos, e todo un reto para os rameiros para conseguir de novo recuperar este evento.

Señalización das vías locales

Segundo ven de denunciar o PP de Castroverde na Voz de Galiciaactualmente non hai os suficientes sinais nin son homoxéneas polo que, debido á dispersión, a quen non coñeza a zona resúltalle moi difícil chegar a determinados núcleos de poboación.

De feito sería unha boa medida que o Concello colocase sinalización turística(ante todo) e toponímica na maioría de vías que percorren o concello.

masoucos - trascastro

Primeiras fotos de indicador de Masoucos (e Trascastro, ata que dure…). Máis tarde tamén serviu para sinalizar Vilacote.

Pero visto o visto, parece pouco probable que esta medida se leve a cabo. Desconozco se queda algunha parroquia por sinalizar, pero ata finais de  2007 non puidemos ver un letreiro ou identificador da parroquia de Masoucos.

Tres furtivos detidos en barredo

Recollo unha noticia da detención de tres furtivos na parroquia de barredo, a través do  portal de novas de yahoo.

Sorprenden tamén as declaracions de Jesús Vence, onde di que este tipo de furtivos, puxeron o borde da existinción no seu tecor, a especias protexidas dende hai anos, como son os conexos e as perdices.

Compartir a caza

A pesar de que os cazadores contan con unha mala fama, este tipo de noticasi non lle fan ningún ben o colectivo.

Axentes da Garda Civil denunciaron tres veciños de Lugo que practicaban caza furtiva na madrugada e que foron interceptados cando se desfacían dunha escopeta pola xanela do coche no que viaxaban.

Segundo fontes policiais, os axentes denunciaron aos furtivos esta madrugada cando se atopaban na zona de Castroverde, despois de ser interceptados no ámbito de Barredo. Concretamente trátase de tres homes de 60, 53 e 27 anos, aos que, ademais, se lles interviñeron dúas lanternas.

Así, sobre a 1.30 da madrugada, o dispositivo composto por varias patrullas do Servizo de Protección da Natureza, identificaron os tres ocupantes nun cruzamento de estradas.

Previamente, os axentes constataron que os homes denunciados rastrexaran un pasteiro con lanternas, así como observaron que os furtivos botaran un obxecto polo portelo, que se posteriormente comprobaron que se trataba dunha escopeta de caza.

Os axentes do Servizo de Protección da Natureza identificaron aos tres homes e denunciáronos por unha infracción administrativa contra a lei de caza e realizar esta práctica pola noite.

E presidente do Tecor de Amorín, Jesús Vence, valoraba así a súa detención, así como aproveitaba para denunciar outros casos, polo que parece moi habituais:

El presidente del Terreno Cinegéticamente Ordenado (Tecor) de Amorín, donde esta madrugada fueron identificados tres vecinos de Lugo como supuestos cazadores furtivos, Jesús Vence, declaró a Efe que, desde hace unos 10 años, existe “una verdadera plaga de furtivismo”, que disparan “a todo lo que se mueve”.
El responsable del Tecor, que gestionan dos sociedades de cazadores de Castroverde y Lugo, dijo que los disparos ilegales alcanzan incluso a especies que están protegiendo, como puede ser la liebre, que la han situado “al borde del exterminio”.
Vence se muestra agradecido por la última actuación de la Guardia Civil de Castroverde, pero lamenta la proliferación de los furtivos, hasta el punto de afirmar que en la última semana “es probable que se hayan producido tres incursiones de furtivos”.
“Es una verdadera plaga que se reproduce en determinadas épocas”, explicó.
Normalmente los furtivos aprovechan la siega de la hierba en los prados para iniciar sus cacerías ilegales al poder moverse con cierta libertad en vehículos.
Según este experto, los meses de julio, agosto y septiembre son los que registran mayor actividad ilegal, donde se suelen distinguir dos tipos de furtivos: los que cazan para realizar una comida de amigos y los que “no dudan en disparar” para colocar productos en el mercado, especialmente caza mayor.
“Hay gente que obtiene beneficios con esto”, relató el presidente del Tecor, quien explicó cómo en varias ocasiones han recogido las vainas de cartuchos percutidos tanto destinados a caza mayor como menor, así como corzos o jabalíes heridos que luego acaban muriendo.
Para Jesús Vence, se trata de “auténticos profesionales” y relata el caso donde “un único sujeto” mató 5 perdices de un solo disparo, cuando, lamenta, “resulta que llevamos años protegiendo la perdiz autóctona”

O concello declina ‘Cultura aberta’

Quedo sorprendido ao ver a repercusión do programa de ‘cultura aberta’ tanto en abc na axencia denoticias  EFE, na web da deputación de lugo, no el progreso, xornal.com ou la voz de galicia.

Serán un total de 69 actividades culturais en diversos puntos da provincia de Lugo. O programa consta de tres seccións nas que se inclúe o espectáculo cómico Peter Punk, outra sección de cine itinerante e outra de maxia.

Xosé Antón Bao, vicepresidente primeiro da Diputación de Lugo, anunciou durante a súa presentación que Castro de Rei e Castroverde serán os únicos que rexeitaron a invitación que o organismo provincial lles trasladou a todos os municipios lucenses, aceptada sen problemas polos restantes concellos.

E conclúe decindo que as actuacions serán polas tardes, nas cabeceras municipais ou en lugares concurridos. Todas son gratuitas, tanto para o público como para os organismos municipais.

O que tamén sorprende, a declinación dun evento grauito e cultural para o concello, independentemente dos motivos.

O certo e que a asistencia a este tipo de eventos culturais no concello (os poucos que hai) suele ser escasa ou nula, pero creo que non se debe deixar de lado estas oportunidades para enganchar a un público máis amplo.

Crees que é unha medida axeitada? Os eventos culturais non teñen a importancia precisa? O público é moi escaso?

busca as diferencias

Despois de muitos anos cos semáforos ‘adornando Rosalía de Castro’, por fin deixarán de formar parte da paisaxe de Castroverde.

E non sería relevante se non fóran todos eses anos que pasaron ‘inadvertidos’. Agora a novedad e que os sacaron, claro!

Xa so queda buscar as diferencias.

Aquí está o resultado…

semáfaro en castrogreen

sin semáforos

E sempre queda algo que nos pode sorprenser, como esta papelera…

P.D. Gracias a Piladooo, que me enviou gustasamente as fotos…