Posts Tagged ‘pillado’

Biorritmos y mala… agua


2010
02.18

Así se titula un artículo publicado por Ángel Vaqueiro, no seu apasionante seguimiento do que pasa polo concello, e non ven xa de ahora, aínda que ultimamente está a recoller certos comentarios contrarios na web do progreso. Pero ahí vai o seu biorritmo:

MUY MAL GOBERNADO se siente uno a veces. Supongo que será cuestión del biorritmo: hoy siento que mis gobernantes (esos a los que voto y a los que pago con mis impuestos) se preocupan por mí; ayer, que todo lo contrario. A veces, lo piensas sin ninguna razón en especial; otras, las razones las dan ellos: por ejemplo, el que se pone a hacer una purga a lo bestia en la red de tuberías de la ciudad y te hace replantearte eso de ser uno de los pocos que conoces que bebe agua del grifo en Lugo: si la nicotina aún no me ha matado, ¿lo hará un flóculo de tres al cuarto?

Quizás también es que todavía creo en la bondad del ser humano, aunque vigilar la web de este diario también hace que lo esté reconsiderando. Esa creencia la criticaba mucho mi ex. Durante nuestro divorcio, aprendí que no hay nada más desagradable o despreciable que el listillo que se inmiscuye en broncas ajenas, sobre todo si son peleas de pareja. Me lo ha recordado estos días el PP de Lugo, que no se ha cortado ni un pelo en hacer sus propios comentarios sobre la crisis conyugal del PSOE en Castroverde. Así que no es de extrañar que algún senador socialista saliera ayer intentando hacer sangre con las broncas que hay en el patio (de comadres) madrileño del PP.

Y es que últimamente en este país vale todo; desde el día en que alguien insinuó que un partido promovió el 11-M (y hay cafres que, sentencia tras sentencia, aún no lo descartan), parece que se ha abierto la veda y aquí ya vale de todo. Y eso, la verdad, es otra cosa que me hace sentirme mal gobernado y estar hasta los mismísimos de los partidos que se pasan el día embarcados en el y tú más. En esta situación de crisis, por ejemplo, incluso parece que a más de uno no le importaría que España (también vale Lugo) se hundiera con tal de obtener un rédito electoral. Pero, ya digo, a veces son nuestros (presuntos) gobernantes los que ayudan y, reconozco, a veces también los de mi gremio vivimos de eso.

Volviendo a eso de que ahora vale todo, recuerdo que, en alguno de los anteriores mandatos municipales, algún concejal de la oposición le echaba en cara a Xosé María Arias, alcalde de Castroverde, sus salidas nocturnas y sabatinas por Marina Española. El hombre no tenía pareja entonces, y no hay ley que obligue a regidor alguno a permanecer en la alcaldía por la noche. Estos días, la crisis interna del PSOE también tiene un elemento personal: que el alcalde se comunica poco con sus compañeros de partido y de gobierno.
Ya hemos visto que en el PP han hecho, lógicamente, fiesta con este asunto, porque Castroverde ahora mismo se nos antoja un monte difícil de ascender para los populares. Que esa crisis conyugal haga que el hasta ahora imbatible Arias pierda votos, sumado a la previsible ascensión de Jaime Castiñeira en la ciudad de Lugo, puede ser decisivo en el reparto de diputados provinciales por el partido judicial de la capital, donde está en juego casi medio pazo de San Marcos (once de los veinticinco representantes provinciales).

Lo de Castroverde es, en el fondo, un ejemplo más de cuánto influyen los elementos personales en la política general. No debería ser así, que yo no voto a nadie para que me gobierne según el pie con el que se ha levantado ese día, pero acaba siendo así. Uno confía en que sus dirigentes tengan algo así como ‘sentido de Estado’ y al final lo utilizan como un elemento más para tirárselo a la cabeza al de enfrente. Que lo hagan una vez, pase, pero que sea habitual… Disculpen, igual me ha salido un artículo un poco cargado de más de mala… agua.

O que parece estar claro e que Fernanado leva o apoio

Os socialistas de Castroverde amosaron explicitamente o seu apoio “á actitude e traballo” do secretario local, Fernando Pillado, tanto á fronte do partido como no posto de tenente de alcalde e portavoz do grupo municipal socialista.

Pillado recibiu este respaldo dos seus compañeiros na asamblea que se celebrou o sábado pola noite e que se prolongou ata pasada a unha da madrugada. A reunión estivo moi concorrida e o debate foi intenso, segundo explicou o secretario de organización local, Manuel Marey, quen subliñou que “quedou moi claro que ratificamos a confianza en Fernando Pillado porque consideramos que fai un bo traballo”.

A asemblea do sábado serviu ós socialistas de Castroverde para analizar o conflito iniciado a raíz da destitución de Fernando Pillado como tenente de alcalde, posto que recuperou tras recibir o apoio de catro dos seus compañeiros de grupo e trala mediación do secretario provincial do partido, Ricardo Varela, que propiciou un acordo co alcalde, Xosé María Arias, que devolveu a estabilidade ó grupo municipal.

A reunión foi moi participativa, segundo Marey. “Asistiron tres cuartas partes dos militantes e houbo moitas e moi diversas intervencións”. Tras escoitar as distintas opinións, os socialistas de Castroverde pecharon filas arredor do seu secretario local e acordaron “tirar todos a unha para revalidar a maioría absoluta nas próximas eleccións”, en palabras de Marey.

Opinións
O secretario de organización local dixo que se escoitaron opinións moi diversas. “Somos 43 militantes e temos 43 opinións, pero todos coincidimos en que debemos traballar xuntos”, indicou.

Unha vez analizados os distintos puntos de vista, incluídos os de Fernando Pillado e Xosé María Arias, que tamén falaron, os socialistas de Castroverde chegaron a un “consenso” arredor do acordo que devolveu a estabilidade ó grupo municipal e no respaldo ó tenente de alcalde. Marey explicou que “seguiremos colaborando dende a agrupación coma sempre con Arias e Pillado en todo o que poidamos para facilitar o seu labor á fronte do Concello”.

Así está o último capítulo desta historia que terminará para ben ou para mal, depende desde donde se mire, o día das eleccións municpais.

Unha curiosa vida política


2010
02.12

Esta é a historia dunha curiosa curiosa vida política, a que se leva dando desde fai anos en Castroverde. “O que é non parece, e o que parece non é”.

A historia de nunca acabar, no que sempre saimos perdendo todos e que reflexa neste bon artifculo Pablo Rodriguez no Progreso.

As vitorias folgadas do PSOE nas dúas últimas eleccións municipais, con sendas maiorías absolutas, fixeron que a calma sexa a tónica dominante no Concello de Castroverde nos últimos anos, unha tranquilidade que se rompeu coa actual disputa no seo do grupo socialista.

Curiosamente, o máximo responsable de levar a estabilidade ao goberno local, Xosé María Arias, foi no seu día un dos protagonistas dunha serie de axitados capítulos na vida política local que arrincaron en 1997 cunha moción de censura.

PoliticaEse primeiro episodio tivo como primeiro protagonista, paradoxalmente, a outro tenente de alcalde, o nacionalista Arximiro Fernández, cuxa dimisión por discrepancias co entón rexedor, o tamén frontista Miguel Rodríguez, derivou na presentación dunha moción de censura de tres edís do BNG —entre eles, Arias—, concelleiros independentes e membros do PSOE. A moción prosperou —nunha polémica sesión na que foi precisa a presenza dos antidisturbios—, e supuxo a chegada á alcaldía de Xosé María Arias, que non abandonou o bastón de mando. Os argumentos esgrimidos por este grupo contra Miguel Rodríguez centrábanse no carácter autoritario do alcalde, queixas que agora se repiten no seo do PSOE.

A axustada vitoria nos seguintes comicios locais, sen maioría absoluta, dun PSOE con Arias xa á fronte non axudou a pacificar a vida política. En abril de 2002, só cinco anos logo da anterior moción de censura, fraguouse outra promovida polos concelleiros do PP —con Carlos Santalla como alcaldable—, co apoio de dous ex edís do BNG e un independente, que denunciaban desgoberno e incumprimentos de acordos plenarios adoptados por unha oposición en maioría.

Cando todo parecía apuntar a unha nova substitución na alcaldía, a intervención das direccións autonómicas e nacionais de PP e PSOE, coa ameaza de ruptura do pacto antitransfuguismo como pano de fondo, frustrou esta iniciativa. A retirada da moción e o paso ao ostracismo dos seus promotores reforzou a Arias, que desde entón encadeou cómodas vitorias electorais, aínda que agora topouse coas críticas no seu propio partido.

Mentras Ricardo Varela mediará no conflicto, no que Pillado solicitou a presencia de todos os concelleiros.