Son muitas as cousas que se poden contar e sobre todo ver do gran Paco Pestana. Xa fai ven tempo queintento seguir que fai, ou en que anda metido. Este extenso artículo sacado do xornal el País, pero obra de Xoán Abelaira, fai un interesante repaso pola súa obra e vida.
Publicado por Xoán Abeleira en Fotografías de meu, da serie “O creador no seu obradoiro” (El País) .
De raparigo, en Peredo, parroquia da Frairía, Paco Pestana endexamais saía da casa sen unha aguillada de abeleira. “Coma os zahorís que embalsaman pozos coas súas mans, agochando das fontes o seu rumor”. Alí, entre os penedos da montaña, “a miña mai aprendeume o xeito de tratar coas cobras. Cando batía cunha, tocáballe a cabeza coa galla, e a becha ficaba paralizada un intre. Asegúrocho! Non sei qué carallo terá esa arbore mais o certo é que funciona.” O seu outro pasatempo preferido era cazar mouchos. E dos mouchos -cousa lóxica- pasou ás tebras. “Deume por persegui-la miña sombra, si, pero endexamais a apresaba! Supoño que por iso, co tempo, devín neste cazador de sombras…”
Read the rest of this entry »
Ese primeiro episodio tivo como primeiro protagonista, paradoxalmente, a outro tenente de alcalde, o nacionalista Arximiro Fernández, cuxa dimisión por discrepancias co entón rexedor, o tamén frontista Miguel Rodríguez, derivou na presentación dunha moción de censura de tres edís do BNG —entre eles, Arias—, concelleiros independentes e membros do PSOE. A moción prosperou —nunha polémica sesión na que foi precisa a presenza dos antidisturbios—, e supuxo a chegada á alcaldía de Xosé María Arias, que non abandonou o bastón de mando. Os argumentos esgrimidos por este grupo contra Miguel Rodríguez centrábanse no carácter autoritario do alcalde, queixas que agora se repiten no seo do PSOE.
Xa pasou 
O rexedor explicou que para dar o visto e prace á obra restaba por obter a autorización da Confederación Hidrográfica, necesaria xa que as instalacións construiranse preto dun arroio. Arias sinalou que, tras superarse este trámite, a S.A. de Xestión do Xacobeo xa pode sacar a licitación a obra, proceso que espera que non se demore para que o local poida estar rematado para o verán, cando se espera unha maior afluencia de peregrinos.
construción e contará con 30 prazas. Disporá de dous dormitorios con sete literas cada un, dúas habitacións adaptadas para persoas con discapacidade e aseos tamén adaptados, ademais doutros espazos comúns como cociña, comedor e sala de estar.
controvertida, agora, outro servicio pende dun fío para que se confirme o seu traslado. Trátase da base do 061. Un servicio desde logo necesario, e que debería estar o máis próximo e cercano posible.
se poden ver e compara os 
O pleno do concello ven de aprobar unhos novos presupostos para este ano 2010. O máis destacado é a redución de 444.461€ con respecto ao presuposto do ano anterior, a pesar do incremento nas retribucions dos funcionarios do concello, 
moita xente moza, e non tan moza, que sin ser radical vive na nosa fala, a fala dos nosos avós. Parece unha afirmación de esperanza pero eu mesmo me valoro a miña percepción e síntome mal o saber que o apoio que recibe a nosa lingua en realidade é pouco. Tamén escapo de valoracións políticas e do que recolle a proposta de tal “decretazo”, simplemente fun apoiar unha lingua que, encima é a miña, que non está a ser apoiada nin respectada como se debe facer con calquera signo de cultura, sexa cal sexa a súa orixe .Non sei de estatísticas nin nada, pero o que si que sei é que está en perigo. Chego a esta conclusión cun raciocinio simple:
católicos, séculos escuros) foi a poboación labrega, mariñeira, proletaria a que mantivo a fala, aínda que con mesturas que hoxe padecemos, o máis semellante á orixinal, en quen recae agora esa labor? . Destaca daqueles tempos, que a maioría da poboación era desa boa caste. Hoxe en día, mantense esa caste, so que con moitos menos efectivos (son especies en perigo de extinción) e manteñen a lingua nai, si pero ca redución das poboacións rurais, o éxodo cara a cidades, e non só iso, ese éxodo podía manter a lingua, pero aínda preparados con niveis de formación superior, parece que non queda ben neses niveis falar na lingua na que os criaron. Unha alternativa a esto sería pensar que vale, pasa eso, pero tamén hai “transfugas” doutras linguas a nosa…poucos coñezo, repito, sen datos estatísticos atrévome a dicir que case ninguén, pero claro está, aplaudo o esforzo e o bo gusto daqueles que o fan.
entenderan peor na nosa lingua!!, ou sairamos máis burros os que a falamos. Non me sinto radical por expresar o que sinto, e dar o apoio o que me parece xusto, é máis, tomo como miña a frase que moitas veces escoitei, “señor perdóaos, pois non saben o que fan”. Exactamente, non saben o que fan aqueles que esquecen as súas raíces e “maman” doutras axenas, non saben o que fan, pois seguramente a calquera deles lles pareza unha barbaridade a destrución (por poñer un exemplo) de “patrimonio da humanidade” nalgún lugar da China, e sen embargo o seu patrimonio deixan arquivar. Con esto non digo que non se deba estudar outras linguas, o que implica outras culturas, non, todo o contrario, pero non a costa da nosa.
O listado de deficiencias e descoidos que sofre o Camiño Primitivo é intermináble. 
Castroverde, a Casa-Torre, a igrexa, o Hospital de Gondar ou toda a contorna do pobo de Soutomerille.